چکیده:
روسیه از جمله بازیگران سیاست بینالملل است که در شکلبندیهای قدرت نظام جهانی بهعنوان نیروی تاثیرگذارـ تاثیرپذیر ایفای نقش مینماید. درک روابط ج. ا. ایران و روسیه در چارچوب همکاریهای راهبردی، نیازمند شناخت نگرش جهانی و منطقهای بازیگران است. ج. ا. ایران مانند روسیه با الگوی توزیع قدرت در سیاست جهانی مخالفت دارد. در چنین شرایطی این پرسش را میتوان مطرح کرد که همکاریهای ایران و روسیه دارای چه ویژگیهایی میباشد؟ بهنظر نگارندگان، عملگرایی راهبردی بهعنوان محور اصلی روابط ج. ا. ایران و روسیه در حوزههای مختلف جغرافیایی تحلیل میگردد. تحقق این امر، نیازمند «ائتلافسازی»، «بیطرفسازی راهبردی»، «همکاریهای راهکنشی» و «موازنهسازی ساختاری» با بازیگرانی مانند روسیه میباشد که دارای رویکرد ژئوپلیتیکی در الگوهای کنش همکاریجویانه و یا رقابتی در سطح بینالمللی میباشند.
Russia is one of the international policy player and its role is important in the formation of power global system. Realizing Iran – Russia relation in strategic cooperation framework require to realizing global and regional players outlook. Iran and Russia opposite with power distribution pattern in global policy. In this situation, there is the question that what are the characteristics of Iran – Russia cooperation? In our view, strategic pragmatism could analyze as main axis of their relations. For achieving this purpose, we must do such actions, building coalition, strategic neutralization, tactical cooperation’s and constructional balancing with international players such Russia.
خلاصه ماشینی:
عملگرايي راهبردي در روابط جمهوري اسلامي ايران و روسيه 5 ابراهيم متقي٢، زهره پوستين چي٣ ، سعيد مجردي٤ و امير حيات مقدم تاريخ دريافت : ٩٣/٢/١٠ تاريخ پذيرش : ٩٣/٥/٥ چکيده روسيه از جمله بازيگران سياست بين الملل است که در شکل بنديهاي قدرت نظام جهاني به عنوان نيروي تأثيرگذار ـ تأثيرپذير ايفاي نقش مينمايد.
مقام هاي راهبردي روسيه ، بخشي از سياست دفاعي و امنيتي خود در روابط با جمهوري اسلامي ايران را براساس سازوکارهاي نظام بين الملل تنظيم مينمايند.
عدم تحويل موشک هاي اس ٣٠٠ و همچنين عدم همکاري سازنده در ارتباط با نيازهاي آمادي و پشتيباني، براي قطعات مربوط به هواپيماهاي نظامي را بايد در زمرة مؤلفه ها و نشانه هايي دانست که معطوف به عدم همکاري سازندة روسيه با ايران در محيط بين المللي است .
با توجه به ادراک عمومي مردم و نخبگان روسيه نسبت به چگونگي تعامل با ايران ، نشانه هايي از عملگرايي راهبردي در برخورد با جمهوري اسلامي مشاهده ميشود؛ عملگرايي راهبردي بيانگر الگويي ميباشد که بازيگران مسلط تلاش دارند تا هدف هاي امنيتي خود را از طريق سازوکارهاي معطوف به موازنه گرايي، ائتلاف ، همکاري و يا تعارض با بازيگران منطقه اي پيگيري نمايند.
از سوي ديگر، روسيه از آمادگي همکاري با ايران در حوزه هاي فناورانه و صنعتي برخوردار است و نکتۀ پاياني اينکه ، روسيه نسبت به سياست هاي آمريکا نارضايتي دارد، اما چنين رويکردي به مفهوم ناديده گرفتن هدف ها، منافع و الگوهاي راهبردي ايالات متحده تلقي نميشود (بلينگتون ، ١٣٨٥: ٢٧).