چکیده:
هدف از پژوهش حاضر تبیین رابطه علم و دین با توجه به آراء علامه طباطبایی و استنتاج دلالت های آن در تعیین روش های تدریس بوده است که در قالب دو سوال پژوهشی مطرح گردید : 1- رابطه علم و دین از منظر علامه طباطبایی چگونه رابطه ای است ؟ 2- دلالت های رابطه علم و دین از منظر علامه طباطبایی در تدوین روش های تدریس در چیست؟ این پژوهش به شیوه تحلیلی – استنتاجی انجام یافته و ابزار آن از نوع اسنادی می باشد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که: از نظر علامه علم و دین با یکدیگر تعامل دارند و معارف دین شامل اعتقادات ، اخلاق و احکام در بستر علم مطلق ظهور می یابند. سه روش بیان معارف دین( ارشاد مولوی، استدلال منطقی و کشف و شهود) از علم مطلق می باشند همچنین در سیر آفاقی و انفسی ، انسان از علوم تجربی ، استدلال منطقی و شهود بهره می برد.میزان یقینی بودن علم و معرفت بر اساس انطباق آن با واقعیت مشخص می گردد.بر این اساس روش های تدریس در تعلیم و تربیت شامل: روش تدریس حکمی به عنوان یک روش کلی ، روش سقراطی که مبتنی بر عقلانیت می باشد ، روش مباحثه و پرسش و پاسخ ، روش های مبتنی بر تجربه و آزمایش، روش تدریس مبتنی بر ادراک شهودی و نفی روش مبتنی بر حفظ می باشد.
The aim of this study was to investigate the relationship between Knowledge and religion, according to the ideas of Allameh Tabatabaei and derive its implications for the attain ment methods of teaching . In the form of two research question was raised: (1) the relationship between Knowledge and religion from the viewpoint of Allameh Tabatabai How is the relationship? 2. The implications of the relationship between Knowledge and religion from the viewpoint of Allameh Tabatabaei in the appointment of teaching methods ? methds of This research is conceptual and documental analysis . The results suggest that the Knowledge and religion interact and religious are beliefs ethics and commandents. That all of them emergent in the context of absolute knowledge. Molavi direction logical reasoning and intiution are Three methods of presents of religious concepts. degree of certainty of religious knowledges based on adaptation with reality. Therefore methds of teaching in the field of religion are : wise based teaching Socratic method that it based on rationality controversy in the form of question and rebut. Furthermore experimental methods and methods of teaching based on intuitional perception and reject of memorization also are main methods of teaching that asserted by allameh tabatabaei.
خلاصه ماشینی:
آزادي (١٣٩١)، در پايان نامۀ خود تحت عنوان « بررسي تطبيقي رابطۀ علم تجربـي و ديـن در تفاسير الميزان و المنار» نتيجه مي گيرد که علامه در مقايسه با محمد رشيد رضـا، گرچـه در بسياري موارد در صدد همراهـي بـا علـوم تجربـي و سـازگار جلـوه دادن يافتـه هـاي علـوم و آموزه هاي دين برآمده است ، اما گاهي علوم تجربي را به چالش کشيده و با اسـتناد بـه معـارف ديني ، فرضيات اين علوم را انکار مي کند.
لطفي (١٣٨٨)، در مقالۀ خود با عنوان « تفسير علمي از ديدگاه علامه طباطبائي » بيان مي کند که گرايش به تفسير علمي قرآن ، به سه نتيجه منجر مي شـود کـه بـه ترتيـب شـامل : ١- کمـک گرفتن از يافته هاي علمي براي توضيح مفاد آيه و تعيين مراد آن ؛ ٢- بيان مطالب جديـد علمـي از آيات قرآن و ٣-پاسخ به سؤالات و ابهاماتي که از ناحيه علوم مطرح و توسط مفسر بدان هـا جواب داده شده است .
صالحي و ياراحمدي (١٣٨٧)، در تحقيق خود با عنوان «تبيين تعلـيم و تربيـت اسـلامي از ديدگاه علامه طباطبائي با تأکيد بر هدف ها و روش هاي تربيتي » بيـان مـي دارنـد کـه از ديـدگاه علامه يکي از ابزارهاي شناخت «مشاهده » است و قرآن در تعليم معارف ديني و علوم سـودمند به مردم و در تعليم جزئيات پاي حواس را به ميان مي کشد.