چکیده:
آیات قرآن نشان از آن دارند که در تورات ذکر «معاد» آمده است؛ ولی در تورات موجود یادی از معاد نشده است. این نوشتار افزون بر بحث علمی که بررسی دیدگاه قرآن دربارة معادباوری یهودیت است، چرایی ذکر نشدن معاد در تورات فعلی را تحلیل میکند و آن به این شیوه است که تحلیلهای مختلف دربارة توجیه عدم ذکر معاد در تورات را مطرح کرده، سپس دیدگاه برگزیدة خود را بیان میکند. دیدگاه برگزیده، تورات را عنوانی برای عهد عتیق و تمام کتابهایی میداند که متن مقدس یهودیاند، ولی جزو عهد عتیق قرار نگرفتهاند و با عنوان اپوکریفا و سوداپیگرافا، قانونی درجة اول اعلام نشدهاند و با بررسی اجمالی برخی از این متون، ذکر معاد در آنها یافت شد. در نتیجة این دیدگاه برگزیده امید میرود مطالبی را که قرآن به تورات نسبت داده است، ولی در عهد عتیق نیست، بتوان در کتب اپوکریفایی و سوداپیگرافایی یافت.
Qura'nic verses show that "the resurrection" is mentioned in the Torah, but there os notrace of it in exiting Torah. In addition to the scientific study about the Qura'nic view about doctrine of the resurrection in Judaism, this paper analyzes why the resurrection is not mentioned in the current Torah, and advances various explanations why the resurrection is not mentioned in this way , and then expresses the view it support. According to the held view, the Torah is a title for the Old Testament and all the books that are the sacred text of Judaism. The chosen view considers the Torah as a title for the Old Testament and all the books that are considered as sacred texts in Judaism, However, they are not part of the Old Testament nor declared as first-class Apocrypha and Pseudepigrapha. A brief review of some of these texts shows that there is a trace of the resurrection is found in them. Consequently, with the held view hopes are high that what the Qur'an attributes to the Torah but does not exist in the Old Testament can be found in Apocrypha and pseudepigrapha.
خلاصه ماشینی:
ظهور یا تصریح آیات قرآن نشانگر این است که باور به معاد بهمعنای عام آن در میان یهودیان رواج داشته و در کتب آسمانی آنها نیز ذکر شده است.
آیات مورد بحث را میتوان در سه دسته جای داد: آیاتی که بيان ميکند در کتاب حضرت موسی( از کیفر و پاداش و جهان آخرت سخن به ميان آمده است؛ دستة دیگر آیاتی که در آنها حضرت موسی( جهان آخرت را متذکر میشود؛ و دسته پایانی آیاتیاند که از زبان یهودیان دربارة جهان آخرت نقل شده است.
معادباوری در کتاب آسمانی حضرت موسی( در قرآن کریم برای کتاب آسمانی یهودیان واژگان تورات، الواح، کتاب یا الکتاب، و صحف نام برده شده است که بهترتیب به ذکر معاد ذيل هر کدام از این واژگان پرداخته خواهد شد.
دربارة «الکتاب» نیز تنها آیة 154 سورة انعام وارد شده که در ذیل آن آمده است: «لَعَلَّهُمْ بِلِقاءِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ» که مفسران آن را به روز قیامت و کیفر و پاداش آن روز تفسیر کردهاند و آن را علت ایتای کتاب به حضرت موسی( دانستهاند.
بنابراین میتوان گفت که در میان آیات مرتبط با آثار مکتوب یهودیت، تنها صحف حضرت موسی( است که آیات قرآن بهروشنی بیان میکند که در آنها مباحث جهان آخرت آمده است؛ اما دربارة آيات مرتبط با تورات، کتاب و الواح، مانند صحف حضرت موسی( به وجود مباحث آخرت در آنها تصريح نشده است؛ ولی ظهور یا اشاره به وجود بحث معاد در آن کتابها فهمیده میشود.