چکیده:
هدف پژوهش حاضر تعیین اثر تمرین چشم ساکن و ذهن ساکن بر یادگیری پرتاب دارت بود. سی مرد جوان با میانگین سنی 28/3±53/24 سال به شیوه در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به 3 گروه چشم ساکن، گروه ذهن ساکن و گروه کنترل تقسیم شدند. اجرای این پژوهش شامل پنج مرحله پیشآزمون، تمرینات به دو شیوه چشم ساکن و ذهن ساکن، یادداری اول، آزمون تحت فشار و یادداری دوم بود. برای تحلیل دادهها از آمار توصیفی و روشهای آماری آزمون تحلیل واریانس مرکب و آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده شد. نتایج نشان داد مقادیر خطای شعاعی برای تمام گروهها در اثر تمرین کاهش یافته بود (001/0p=). علاوه براین، خطای شعاعی پرتاب دارت برای گروه چشم ساکن به نسبت گروههای دیگر کاهش بیشتری یافته بود (001/0= (P، همچنین این کاهش در گروه ذهن ساکن بیشتر از گروه تمرین بدنی بود (001/0= (P. علاوه براین، نتایج نشان داد تنها گروه چشم ساکن و ذهن ساکن توانستند عملکرد خود را در آزمون تحت فشار حفظ کنند (001/0= (P. نتایج پژوهش حاضر، دو نوع تمرین چشم ساکن و ذهن ساکن را به عنوان ابزاری برای ایجاد شرایط یادگیری پنهان، پیشنهاد میکند.
The aim of present study is to investigate effect of the quiet eye and quiet mind training on the dart throw learning. Thirty young males were selected with 24.53 mean aged through convenience sampling and randomly divided into quiet eye group, quiet mind group and control group. The study was conducted in four phases, including: Pre-test, training in quiet eye and quiet mind training, retention 1, under pressure test and retention 2. Descriptive statistics, Mixed ANOVA and post-hoc Bonferroni correction were used to data analyze. The results of the study showed that radial error of all groups dwindled as the result of training. Moreover, the radial error of quiet group was lower than other groups and that of quiet mind group was lower control group. Likewise, quiet eye and mind groups were capable of maintaing their performance in the under-pressure test rather than control group. The results of this study suggest that quiet mind and quiet eye training would be beneficial as a tool to prime impilicit learning conditions.
خلاصه ماشینی:
اجراي اين پژوهش شامل پنج مرحلۀ پيش آزمون ، تمرينات به دو شيوه چشم ساکن و ذهن ساکن ، يادداري اول ، آزمون تحت فشار و يادداري دوم بود.
علاوه براين ، خطاي شعاعي پرتاب دارت براي گروه چشم ساکن به نسبت گروه هاي ديگر کاهش بيشتري يافته بود(٠٠٠١=P)، همچنين اين کاهش در گروه ذهن ساکن بيشتر از گروه تمرين بدني بود(٠٠٠١=P) علاوه براين ، نتايج نشان داد تنها گروه چشم ساکن و ذهن ساکن توانستند عملکرد خود را در آزمون تحت فشار حفظ کنند(٠٠٠١=P).
بر همين اساس اين سوال پيش ميآيد که آيا استفاده از تمرينات چشم ساکن و ذهن ساکن به يک اندازه ، يادگيري مهارت پرتاب دارت را در افراد مبتدي تسهيل مي کند؟ روش شناسي تحقيق روش پژوهش حاضر به صورت RCT١٥ بود.
ir/ 158 بحث و نتيجه گيري هدف پژوهش حاضر تبيين اثر تمرين چشم ساکن و ذهن ساکن بر يادگيري مهارت پرتاب دارت بود.
علاوه براين ، يافته ديگر اين پژوهش اثر تمرين ذهن ساکن بود که به يادگيري بيشتر به نسبت گروه کنترل منجر شد.
Perception, cognition, and decision training: The quiet eye in action.
4. Vine SJ, Moore LJ, Cooke A, Ring C, Wilson MR.
Quiet eye training: A means to implicit motor learning.
Sport, Exercise, and Performance Psychology.
Journal of Sport and Exercise psychology.
Journal of Sport and Exercise psychology.
International Journal of Sport Psychology.
International Journal of Sport Psychology.
Quiet eye training facilitates competitive putting performance in elite golfers.
The influence of quiet eye training and pressure on attention and visuo- motor control.
Miles CA, Wood G, Vine SJ, Vickers JN, Wilson MR.