چکیده:
در چند دهه گذشته، دغدغههای محیط زیستی پیرامون عملیات تولیدی صنایع، سازمانهای مختلف را برآن داشته تا از اقدامات سبز در فرآیندهای مختلف زنجیره تأمین استفاده کنند چرا که مدیریت زنجیره تأمین سبز یک فلسفه مهم سازمانی در کاهش خطرات محیطی و یک رویکرد پیشگیرانه جهت افزایش عملکرد زیستمحیطی و دستیابیبه مزایای رقابتی در سازمانها تلقی میشود. هدف اصلی پژوهش شناسایی توانمندسازهای مدیریت زنجیره تأمین سبز و ارائه مدلی در این راستا از دید ملاحظات زیستمحیطی است. پژوهش پیشرو کاربردی و از نظر روش، توصیفی- همبستگی است. جهت گردآوری دادهها پس از مرور پیشینه پژوهش شاخصهای مؤثر بر مدیریت زنجیره تأمین سبز شناسایی و با استفاده از پرسشنامهی محققساخته حاوی 23 پرسش از مدیران صنایع کوچک و متوسط در استان اصفهان جمعبندی گردید. بر اساس جدول کرجسی- مورگان، با روش نمونهگیری تصادفی ساده، از بین 250 نفر کارکنان صنایع کوچک و متوسط در استان اصفهان، 150 نفر نمونه آماری پژوهش انتخاب شدند. برای تجزیهوتحلیل دادهها و اولویتبندی شاخصها، از مدل معادلات ساختاری استفاده شد. شاخصها رتبهبندی و در نهایت مدل پیشنهادی ارائه گردید. نتایج حاصل از یافتههای پژوهش در باب عوامل مؤثر بر توانمندسازهای مدیریت زنجیره تأمین سبز در پنج شاخص شامل (تجارت الکترونیک، عملیات داخلی، موفقیت لجستیک، مدیریت کیفیت جامع و نوآوری) طبقهبندی شدهاست و نتایج اولویتبندی عوامل نشانگر این است که عملیات داخلی با (508/0) درصد، بیشترین تأثیر را بر روی مدیریت زنجیره تأمین سبز دارد و نوآوری (317/0)، موفقیت لجستیک (237)، تجارت الکترونیک (228/0) و مدیریت کیفیت جامع (218/0) در اولویتهای بعدی قرار میگیرند.
In the past few decades, environmental concerns about manufacturing operations have led various organizations to take advantage of green actions in different supply chain processes, as green supply chain management as an important organizational philosophy in reducing environmental risks and a preventive approach. To increase environmental performance and achieve competitive advantage in organizations is considered. The main purpose of the present study is to identify the key indicators of green supply chain enablers and model presentation in this regard and to select the best supplier from the point of view of environmental considerations. This study is applied research and is classified as descriptive-correlational. This section first identifies the factors affecting green supply chain enablers using semi-structured interviews with small and medium business managers in Isfahan. It is also presented in the quantitative part of the index ranking and finally the proposed model. The statistical population of this study is composed of all small and medium sized industries active in Isfahan province. Using simple random sampling (available), a number of companies were identified in Isfahan industrial town and questionnaires were distributed among them and the results were indexed using PLS software. The results of the interview findings on factors affecting green supply chain enablers are categorized into five selective codes of e-commerce factors, internal operations, logistics success, comprehensive quality management and innovation, and the results of factor prioritization indicate that Internal operations (0.508%) had the greatest impact on green supply chain enablers and innovation (0.317), logistics success (237), e-commerce (0.222) and comprehensive quality management (0.221). The next priorities are.
خلاصه ماشینی:
جهت گردآوري داده ها پس از مرور پيشينه پژوهش شاخص هاي مؤثر بر مديريت زنجيره تأمين سبز شناسايي و با استفاده از پرسشنامه ي محقق ساخته حاوي ٢٣ پرسش از مديران صنايع کوچک و متوسط در استان اصفهان جمع بندي گرديد.
نتايج حاصل از يافته هاي پژوهش در باب عوامل مؤثر بر توانمندسازهاي مديريت زنجيره تأمين سبز در پنج شاخص شامل (تجارت الکترونيک ، عمليات داخلي، موفقيت لجستيک ، مديريت کيفيت جامع و نوآوري) طبقه بندي شده است و نتايج اولويت بندي عوامل نشانگر اين است که عمليات داخلي با (٠/٥٠٨) درصد، بيشترين تأثير را بر روي مديريت زنجيره تأمين سبز دارد و نوآوري (٠/٣١٧)، موفقيت لجستيک (٢٣٧)، تجارت الکترونيک (٠/٢٢٨) و مديريت کيفيت جامع (٠/٢١٨) در اولويت هاي بعدي قرار ميگيرند.
بر اين اساس هدف اصلي پژوهش حاضر شناسايي شاخص هاي اصلي توانمندسازهاي مديريت زنجيره تأمين سبز و ارئه مدلي در اين راستا بر اساس ملاحظات زيست محيطي است .
بر اين اساس سؤال اول پژوهش به دنبال شناسايي شاخص هاي اصلي و مؤثر بر مديريت زنجيره تأمين سبز است .
چن (٢٠٠٩)، با بررسي تأثير نوآوري داخلي شرکت هاي صنعتي 1 Zailani 2 Park 3 Pham 4 Jing بر محيط زيست به اين نتيجه رسيدند که شاخص نوآوري داخلي بر مديريت زنجيره تأمين سبز به طور مستقيم اثر مثبت دارد.
براي گردآوري داده ها پس از مرور پيشينه پژوهش شاخص هاي توانمندسازهاي مديريت زنجيره تأمين سبز شناسايي و با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته اي ٢٣ پرسشي ، نظرات مديران صنايع کوچک و متوسط در استان اصفهان جمع بندي گرديد.