چکیده:
نتایج مطالعات نشان دادهاند که روشهای تعاملی تمرین جسمانی با دیگر روشهای یادگیری مهارت مانند روشهای مشاهده عمل و تصویر سازی حرکتی میتوانند در پیشرفت یادگیری مهارت تاثیر چشمگیری داشته باشند. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر نسبتهای مختلف تمرین بر تحکیم حافظه حرکتی کودکان همراه با چالش شناختی است. شرکت کنندگان شامل 98 دانش آموزان مقطع ابتدایی با دامنه سنی 12-8 سال از شهر تهران بودند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی به 10 گروه (تمرین بدنی، تصویر سازی حرکتی، مشاهده عمل، تصویر سازی حرکتی- تمرین بدنی و مشاهده عمل - تمرین بدنی) بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامههای جمعیت شناختی، تصویرسازی حرکتی (MIQ-R) و وضوح تصویرسازی حرکتی (VMIQ-2)، تکلیف استروپ و تکلیف تطبیق رنگ زنجیرهای استفاده شد. شرکت کنندگان در مرحله اکتساب 1920 کوشش و 48 ساعت بعد در جلسه یادداری یک بلوک 80 کوششی را انجام دادند. برای تحلیل دادهها از آزمون تحلیل کواریانس 2 (مراحل ارزیابی: اکتساب، یادداری) × 5 (گروههای آزمایشی) با تکرار روی عامل مراحل ارزیابی استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس نشان داد اثر اصلی نوع تمرین و نوع بار شناختی معنادار است (05/0p). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد شرکت کنندههای گروه مشاهده عمل و تصویر سازی با بار شناختی پایین بهترین عملکرد و شرکت کنندههای گروه تمرین با بار شناختی پایین ضعیفترین عملکرد را نسبت به سایر گروهها داشتند. انجام تمرینات به صورت ترکیبی مشاهدهای و تصویر سازی باعث عملکرد بهتر در یادگیری و تحکیم حافظه حرکتی شود. نتایج مطالعات نشان دادهاند که روشهای تعاملی تمرین جسمانی با دیگر روشهای یادگیری مهارت مانند روشهای مشاهده عمل و تصویر سازی حرکتی میتوانند در پیشرفت یادگیری مهارت تاثیر چشمگیری داشته باشند. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر نسبتهای مختلف تمرین بر تحکیم حافظه حرکتی کودکان همراه با چالش شناختی است. شرکت کنندگان شامل 98 دانش آموزان مقطع ابتدایی با دامنه سنی 12-8 سال از شهر تهران بودند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی به 10 گروه (تمرین بدنی، تصویر سازی حرکتی، مشاهده عمل، تصویر سازی حرکتی- تمرین بدنی و مشاهده عمل - تمرین بدنی) بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامههای جمعیت شناختی، تصویرسازی حرکتی (MIQ-R) و وضوح تصویرسازی حرکتی (VMIQ-2)، تکلیف استروپ و تکلیف تطبیق رنگ زنجیرهای استفاده شد. شرکت کنندگان در مرحله اکتساب 1920 کوشش و 48 ساعت بعد در جلسه یادداری یک بلوک 80 کوششی را انجام دادند. برای تحلیل دادهها از آزمون تحلیل کواریانس 2 (مراحل ارزیابی: اکتساب، یادداری) × 5 (گروههای آزمایشی) با تکرار روی عامل مراحل ارزیابی استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس نشان داد اثر اصلی نوع تمرین و نوع بار شناختی معنادار است (05/0p). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد شرکت کنندههای گروه مشاهده عمل و تصویر سازی با بار شناختی پایین بهترین عملکرد و شرکت کنندههای گروه تمرین با بار شناختی پایین ضعیفترین عملکرد را نسبت به سایر گروهها داشتند. انجام تمرینات به صورت ترکیبی مشاهدهای و تصویر سازی باعث عملکرد بهتر در یادگیری و تحکیم حافظه حرکتی شود. نتایج مطالعات نشان دادهاند که روشهای تعاملی تمرین جسمانی با دیگر روشهای یادگیری مهارت مانند روشهای مشاهده عمل و تصویر سازی حرکتی میتوانند در پیشرفت یادگیری مهارت تاثیر چشمگیری داشته باشند. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر نسبتهای مختلف تمرین بر تحکیم حافظه حرکتی کودکان همراه با چالش شناختی است. شرکت کنندگان شامل 98 دانش آموزان مقطع ابتدایی با دامنه سنی 12-8 سال از شهر تهران بودند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی به 10 گروه (تمرین بدنی، تصویر سازی حرکتی، مشاهده عمل، تصویر سازی حرکتی- تمرین بدنی و مشاهده عمل - تمرین بدنی) بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامههای جمعیت شناختی، تصویرسازی حرکتی (MIQ-R) و وضوح تصویرسازی حرکتی (VMIQ-2)، تکلیف استروپ و تکلیف تطبیق رنگ زنجیرهای استفاده شد. شرکت کنندگان در مرحله اکتساب 1920 کوشش و 48 ساعت بعد در جلسه یادداری یک بلوک 80 کوششی را انجام دادند. برای تحلیل دادهها از آزمون تحلیل کواریانس 2 (مراحل ارزیابی: اکتساب، یادداری) × 5 (گروههای آزمایشی) با تکرار روی عامل مراحل ارزیابی استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس نشان داد اثر اصلی نوع تمرین و نوع بار شناختی معنادار است (05/0p). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد شرکت کنندههای گروه مشاهده عمل و تصویر سازی با بار شناختی پایین بهترین عملکرد و شرکت کنندههای گروه تمرین با بار شناختی پایین ضعیفترین عملکرد را نسبت به سایر گروهها داشتند. انجام تمرینات به صورت ترکیبی مشاهدهای و تصویر سازی باعث عملکرد بهتر در یادگیری و تحکیم حافظه حرکتی شود.
The results of many studies have shown that interactive methods of physical training with other skills learning methods such as action observation methods and motor imagery can have a significant impact on the development of skill learning. The aim of this study was to investigate the effect of different exercise ratios on strengthening childrenchr(chr('39')39chr('39'))s motor memory with cognitive challenge. Participants included 120 elementary school students aged 8-12 years from Tehran. Participants were randomly divided into 10 groups (physical exercise, motor imagery, action observation, motor imagery-physical exercise and action observation-physical exercise) based on inclusion criteria. Demographic, motion imaging (MIQ-R) and motion imaging resolution (VMIQ-2) questionnaires, Strope task and chain color matching task were used to collect information. Participants made an effort in the 1920 acquisition phase and 48 hours later in an 80-block memorial session. To analyze the data, analysis of covariance test 2 (evaluation steps: acquisition, retention) × 5 (experimental groups) was used by repeating the evaluation steps factor. The results of analysis of variance showed that the main effect of exercise type and cognitive load type was significant (p