چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تلفیق مداخلههای شناختی، رفتاری و تربیتی، بر کاهش اضطراب امتحان دانش آموزان انجام شد. طرح پژوهش شبه آزمایشی و از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان دختر پایه ششم در شهر تبریز تشکیل میدادند. نمونه موردنظر از طریق روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای، به تعداد 60 نفر با استفاده از آزمون اضطراب امتحان اشپیلبرگر انتخاب شدند و به شکل تصادفی در گروههای آزمایش و کنترل (در هر گروه 30 نفر) جایگزین شدند. بعد از ارائه، برنامه آموزشی در 14 جلسه، یک هفته بعد، از گروهها پسآزمون به عمل آمد. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد که بین گروههای آزمایش و کنترل در پسآزمون، تفاوت معناداری وجود دارد. با توجه به یافتهی این پژوهش، میتوان گفت، تلفیق برنامههای درمانی، بر کاهش اضطراب امتحان مؤثر است. استلزامهای این مطالعه برای انجام پژوهشهای آتی در قلمرو مداخلههای تلفیقی برای کاهش اضطراب امتحان موردبحث قرار میگیرند.
This study was conducted with the aim of evaluating the effectiveness of an integrated training program on reducing students’ test anxiety. A pre-test/post-test quasi-experimental method with control group was applied in this study. Statistical population consisted of sixth grade female students in Tabriz. The samples composed of 60 students who were randomly selected using multi-stage cluster sampling method and screening. The students were chosen with the Spielberger’s Test Anxiety Scale. Eventually, the subjects were placed in 2 groups (each group have 30 subjects). Subsequently, after presentation of training program in 14 sessions, a post-test was administered to groups at the end of. The results of one-way covariance analysis (ANCOVA) showed significant differences among experimental and control groups on post-test. The findings indicated the effectiveness of integrated training program on reducing test anxiety. The implication of this study was discussed.
خلاصه ماشینی:
چکيده پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي تلفيق مداخله هاي شناختي ، رفتاري و تربيتي، بر کاهش اضطراب امتحان دانش آموزان انجام شد.
با عنايت به اينکه مطالعات کمتري در خصوص درمان هاي تلفيقي در ايران صورت گرفته است ؛ و اکثر پژوهش ها با يک روش درمان بر 6 روي گروه هدف انجام شده اند، ازاين رو با پژوهشگران خارجي (پروفسور سپ و دريسکل ) که در حيطه ي اضطراب امتحان تحقيقاتي داشته اند، مکاتباتي از طريق ايميل انجام داده شد و از تجربيات آنان در تهيه ي اين بسته استفاده شد.
به منظور تلفيق درمان هاي مناسب ، با در نظر گرفتن ابعاد چندگانه ي مسئله ي پژوهش و تأثير فنون صحيح مطالعه بر کاهش اضطراب امتحان ، روش هاي درماني که در اولويت اول مطالعات فرا تحليلي (عريضي، عابدي، احمدي فروشاني، ١٣٩٢؛ آقايي، عابدي، جمالي پاقلعه ، ١٣٩١) قرار داشتند، انتخاب شدند.
Sapp مثبت (بازسازي شناختي)، مداخله ي رفتاري (شامل تنش زدايي عضلاني و حساسيت زدايي نظام دار تجسمي) و مداخله ي تربيتي (شامل آموزش روش هاي افزايش تمرکز در هنگام مطالعه ، داشتن برنامه ي مطالعه ، آموزش نحوه ايجاد آمادگي کلي قبل از امتحان و بعدازآن و آموزش روش SQR٤ يا پس ختام )؛ اما در خصوص منطق انتخاب روش ها و دليل تقدم و تأخر آن ها، لازم به ذکر است ، با عنايت به اين که اغلب دانش آموزان در سنين دبستان از علائم فيزيولوژيکي اضطراب امتحان رنج ميبرند (هيسر و همکاران ، ٢٠١٥)، به همين دليل در گام اول به مداخله ي رفتاري پرداخته شد و در خلال آن ابتدا آرميدگي عضلاني آموزش داده شد.