چکیده:
با کاهش نقش دولت در اقتصاد و واگذاری هرچه بیشتر آن به بخش خصوصی شرایط رقابت در کشور تسهیل شده و انحصارها و رانتها به تدریج از میان برداشته خواهد شد. مشکل اساسی خصوصی سازی این است که نیاز به خصوصی سازی در کشورهایی مثل ایران که حکومت کمتر رقابتی و پاسخگوست زیاد است. حکومتی که نمیتواند بنگاههای عمومی را که مالک آن است به خوبی اداره کند، اغلب نمیتواند خصوصی سازی را به خوبی طراحی و اجرا کنند و اصلاحات مکمل را به انجام رساند. از جمله پیامدهای حکمروایی غیردولتی میتوان به: افزایش مشارکت جامعه، حق دسترسی عموم به اطلاعات، الزام بخش دولتی به ارائه اطلاعات، افزایش سطح آگاهی، گزارش دهی عمومی، بهبود شاخصههای حکمرانی خوب، ثبات سیاسی اشاره کرد. تاثیر خصوصیسازی بر جامعه سازی یا به عبارتی سهم آن در سرمایه اجتماعی فراتر از هزینهها و مزایای مستقیم اقتصادی است. در کشوری مثل ایران که مشارکت مدنی از طریق، محدودسازی دسترسی به اطلاعات یا تحدید فرآیند اظهار نظر عمومی کنترل میشود، کارآیی خصوصیسازی کمتر از حد مطلوب خواهد بود. اصول توجیهپذیری، شفافیت و پاسخگویی در کل فرآیند خصوصی سازی باید رعایت شود و از منظر حکمرانی خوب، ضعف خصوصی سازی گرایش عمدی بسوی فساد را در شرایطی که شفافیت وجود ندارد آشکار میسازند.
Impact of privatization on non-governmental rule in IranDr. Abdul Rahman AlemAli akbar gholamiAbstract:By reducing the role of government in the economy and transferring it into the private sector, competitive conditions in the country is facilitated and Monopolies and rents will be gradually eliminated. The fundamental problem of privatization in Iran is that the government is much less competitive and responsive. A Government that cannot manage the public agencies which is owned, often cannot properly design and implement privatization and reform carried out supplements. Among the consequences of the rule of non-governmental to: increase community participation, The right of public access to information, Requirement the public sector to provide information, raising the level of awareness, reporting of the public, improve the indicators of good governance, political stability can be noted. The impact of privatization on society, or share it in social capital beyond the costs and benefits of direct economic. In a country like Iran, civil participation through, limiting access to information or restrict public comment process are controlled, privatization performance will be less than the subop-timal. Principles of justification, transparency and accountability in all the process of privatization should be observed and from the perspective of good governance, privatization weakness deliberate tendency towards corruption in situations where there is no transparency reveal.Key words: privatization, governance non-governmental, non-governmental organizations, governments, non-governmental
خلاصه ماشینی:
(روساریو جی و همکاران،152:1999) گریندل نیز از حکمرانی خوب در تعبیر سیاسی آن به کنترل و توازن در دولت، تمرکز زدایی، عدالت و کارآمدی، استقلال قوه قضایه، مطبوعات آزاد و سیستم نظارتی یاد میکند (گریندل،528:2004) با این همه در نهایت میتوان گفت که حکمرانی خوب با توجه به اسناد سازمان ملل، هشت شاخص عمده دارد که عبارت اند از: مشارکت پذیری، وفاق عمومی هدفمند، پاسخ گویی و مسئولیت پذیری، شفافیت، کار آرایی و اثر بخشی، تساوی و برابری، حاکمیت قانون (سازمان ملل متحد:2) خصوصی سازی در ایران نهادهاي عمومي غير دولتي يکي از بدعتهايي است که در حقوق ايران صورت گرفته است.
اما چرا این فرایند در برخی از کشورها با دستیابی به بخش عمده اهداف خود به ایفاء نقش موثر در توسعه آنها پرداخته ولی در برخی دیگر از کشورها نه تنها به توفیقات مورد انتظار دست نیافته بلکه در موارد متعددی با به بار آوردن نتایجی عکس به مشکلات عدیده آنها نیز افزوده است؟ چه دلیل و یا دلایلی وجود دارد که خصوصی سازی در یک کشور به عنوان عنصری از یک بسته جامع اقتصادی، موجب تحریک سرمایه گذار خصوصی، افزایش رقابت، بهبود کارایی و ارتقاء بهره وری شده و در کشور دیگر بیشتر به حراج و واگذاری شرکتهای دولتی به افراد و گروههای مطلوب و موردنظر شباهت یافته تا به جزء صحیحی از یک استراتژی منسجم که به اهداف متعالی تعیین شده، اجرا میگردد.