خلاصه ماشینی:
"ملامت این راهزن انگیزهای میشود که غزالی پس از بازگشت به زادگاهش سه سال از عمر خود را با شور و شوق صرف آموختن یا بخاطر سپردن آموختههایش کند تا به گفتهء خودش:از لحاظ دانستن به مرحلهای برسد که سینهاش گنجینهء علوم گردد،گنجینهای که در هر زمان و مکان از دستبرد مصون خواهد بود و پشتوانهء کتابهایی مانند احیاء علوم الدین و کیمیای سعادت و جواهر القرآن میشود.
غزالی در این پانزده سال آخر عمر بیش از چهل کتاب ارزنده تصنیف کرد که همهء آنها خواندنی و ماندنی است، و مانند آثار دیگرش-که تعداد آنها از هفتاد کتاب و رساله افزون است-رونق بخش کتابخانههای موجود در جهان اسلام بوده و هست و خواهد بود.
تعداد کتابهای اصلی و منسوب به غزالی که در این کتاب پانصد و هفتاد صفحهای نقل شده،رقمی است برابر با چهار صد و هفتاد کتاب که از میان آنها حدود هشتاد کتاب و رسالهاش بیتردید از خود امام محمد غزالی طوسی است،و از این مجموع اگر فقط به احیاء علوم الدین و کیمیای سعادت و جواهر القرآن و نصیحة الملوک بنگریم از تأثیر افکار و آرای غزالی در جهان اسلام و دنیای مسیحیت در طول نهصد سال آگاه میشویم.
نگردید،بلکه تنها به اصلاح آن دسته از علوم اسلامی پرداخت که با گذشت زمان در روزگار وی دچار فترت شده بود و به احیاء کنندهای توانا و کاردان نیاز داشت، و او تا زنده بود با صداقت در این راه تلاش کرد و حاصل آن صداقت این است که ما پس از نهصد سال شاهد آن هستیم که آثار وی در همهء دانشگاههای کشورهای اسلامی تدریس میشود و آثارش در سراسر گیتی برای اسلام شناسان حجت است."