چکیده:
امروزه توجه به نوآوری در رشد و توسعه اقتصادی کشورها، به عنوان یکی از موضوعات کلیدی پژوهش های اقتصادی و یکی از مسائل مهم مدیریتی، پیش روی سیاست گذاران، از اهمیت بسزایی برخوردار است. ازاین رو، توجه به نظام ملی نوآوری نیز در این راستا بسیار ضرورت می یابد. در این پژوهش، به منظور مقایسه کارآیی نظام ملی نوآوری ایران با کشورهای موضوع سند چشم انداز ۱۴25 و دو کشور چین و کره جنوبی (به عنوان دو کشور موفق در سیاست های همپایی فناورانه)، از مدل تحلیل پوششی داده های دو مرحله ای متصل در بازه زمانی 2011-2016 استفاده شد. در ابتدا، کارآیی مرحله خلق ابداعات و اختراعات برای کشورهای منتخب، سنجیده شد و کارآیی کل نظام با لحاظ مرحله تجاری سازی ابداعات و اختراعات، محاسبه گردید. سپس، با استفاده از مدل توبیت، تأثیر عوامل محیطی بر کارآیی نظام ملی نوآوری کشورهای منتخب، مورد بررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش، حاکی از آن است که در مقایسه با سایر کشورهای مورد مطالعه، هرچند کشور ایران در مرحله خلق ابداعات و اختراعات، روند رو بهبودی دارد و می توان انتظار داشت با ادامه روندهای موجود به کارآیی دست یابد، اما با لحاظ کردن مرحله تجاری سازی ابداعات و اختراعات، نظام بسیار ناکارا عمل کرده، و این ناکارآیی، روندی ثابت داشته است. به منظور افزایش کارآیی سیستم ملی نوآوری، بهبود مؤلفه حکمرانی و تقویت همکاری دانشگاه با صنعت، از مهمترین سیاست های پیشنهادی این پژوهش برای کشورها، و به صورت خاص برای کشور ایران، است.
Today, paying attention to innovation in achieving economic growth and development of countries both as key topic of economic research and important management issue for policymakers is of great importance. Due to such importance, this study investigates the efficiency of the national innovation system of Iran in comparison with countries subject to the 2046 Vision, and China and South Korea (as two successful countries in technology matching policies) using a two-stage Data Envelopment Analysis (DEA) over the period 2011-2016. Moreover, a Tobit model is employed to study the impact of environmental factors on the efficiency of the national innovation system. Findings indicate that Iranchr('39')s national innovation system is inefficient. Although the efficiency trend in the stage of creating inventions and originalities shows a positive slope, when it enters the commercialization stage, the system operates very slowly. To increase the efficiency of the national innovation system, improving the governance indicators, and strengthening university-industry collaboration are among the most effective policies proposed in this research.
خلاصه ماشینی:
در این پژوهش ، به منظور مقایسه کارآیی نظام ملی نوآوری ایران با کشورهای موضوع سند چشم انداز ١٤٢٥ و دو کشور چین و کره جنوبی (به عنوان دو کشور موفق در سیاست های همپایی فناورانه )، از مدل تحلیل پوششی داده های دو مرحله ای متصل در بازه زمانی ٢٠١١-٢٠١٦ استفاده شد.
مقدمه در اقتصاد جهانی مدرن ، که به عنوان اقتصاد دانش بنیان شناخته می شود، نوآوری به عنوان عامل اصلی رشد اقتصادی ، رقابت پذیری و توسعه اقتصادی کشورها محسوب میشود ;١٩٩٢ ,Howitt &Aghion ) (٢٠٠٤ ,Van Reenen &Griffith, Redding, ;١٩٩٨ ,Guy &Clark که همزمان با تجاریسازی است و از این رو با فعالیت های کارآفرینی، ارتباط تنگاتنگی دارد (٢٠٠١ ,Thurik &Audretsch ).
اندازه گیری و ارزیابی کارآیی نظام نوآوری کشور، به منظور بهبود تخصیص و بهره برداری از منابع و درنتیجه ، ترغیب و ترویج نوآوری و تجاری سازی آن ، ضروری است (٢٠١٥ ,Feng-Zhu &Shun-Cai, Ling, )؛ زیرا دسترسی به سطح منابع بالاتر، لزوما به عملکرد بهتر منجر نمی شود ;٢٠٠٩ ,Frattini &Chiesa ) (٢٠٠٧ ,Nason &Song, Benedetto, و کشوری که از منابع ناکارآمد استفاده می کند، به پیشرفتی بسیار کند دست خواهد یافت .
برای تحلیل داده ها در این پژوهش ، ابتدا با استفاده از روش تحلیل پوششی داده های ١ دو مرحله ای متصل ، کارا یا ناکارا بودن نظام ملی نوآوری کشور ایران در مقایسه با سایر کشورهای منطقه با در نظر گرفتن دو فرایند خلق ابداعات و اختراعات و فرایند تجاری سازی آنها، سنجیده میشود.