چکیده:
این پژوهش به منظور مقایسهی برنامههای ورزشی صبحگاهی و عصرگاهی بر روی تغییرات سطوح ایمنوگلوبین آ (IgA)، کورتیزول و پروتئین تام بزاقی مردان میانسال طراحی گردیده بود. بدین منظور، 12 مرد میانسال (سن 87/6±42/53 سال؛ نمایهی تودهی بدنی 88/2±21/25 کیلوگرم در هر متر مربع) در این بررسی، مورد پژوهش قرار گرفتند. آزمودنیها در یک جلسه برنامهی ورزشی استقامتی به مدت 45 دقیقه، با شدت 65 درصد ضربان قلب بیشینه، در صبح (بین ساعات 7 تا 8 صبح) و عصر (بین ساعات 5 تا 6 عصر) به فاصله دو روز از هم شرکت کردند. سطوح بزاقی ایمنوگلوبینآ، کورتیزول و پروتئین تام بزاقی در صبح و عصر (پیش از ورزش و پس از ورزش) با استفاده از روش الایزا مورد سنجش قرار گرفت. پس از پایان پژوهش دادهها با استفاده از آنالیز واریانس اندازههای تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی مورد آزمون قرار گرفتند. یافتههای این پژوهش نشان داد که برنامههای ورزشی صبحگاهی بهصورت معناداری سطوح غلظتی کورتیزول بزاق را کاهش دادهاند (03/0=P). هیچ تغییر معنادار دیگری بین دیگر ارزیابیها مشاهده نگردید. در نتیجه، برنامههای ورزشی صبحگاهی سطوح بزاقی کورتیزول بزاق را در مردان میانسال کاهش میدهد.
This study was designed to compare morning and evening exercises on a change in levels of salivary immunoglobulin A (IgA), cortisol, and total protein in middle-aged men. For this purpose, 12 middle-aged men (age: 53.42±6.87 years; BMI: 25.21±2.88 kg/m2) participated in this study. They had an endurance training session for 45 minutes with 65% of maximum heart rate in the morning (7 - 8 am) and evening (5 - 6 pm) with a 2-day interval. Salivary immunoglobulin A, cortisol, and total protein levels were measured in the morning and evening (before and after the exercise) by ELISA method. Data were analyzed using analysis of variance with repeated measures and Bonferroni post hoc test. The results showed that morning exercise significantly decreased salivary cortisol concentration levels (P=0.03). No significant changes were observed in other measures. In conclusion, morning exercises reduces salivary cortisol levels in middle-aged men.