چکیده:
زنان در دوران جاهلیت فاقد کرامت انسانی لازم بودند و نگاه تحقیرآمیز یا ابزاری بدانها، ایشان را مبدل به کالایی برای کامجویی و جلب منافع بیشتر نموده بود. با ظهور اسلام، ابعاد گستردهای از احکام در راستای احیای کرامت زنان قرار داده شد که از جمله مهمترین آنها، مسأله حجاب بود. فرهنگ سازی صحیح این مسأله در جامعه نیازمند درک صحیح و جامعی از این مقوله است که این ضرورت نگارنده را به تبیین کیفیت حجاب زنان در این تحقیق واداشته است. این تحقیق مشتمل بر واکاوی زینت زنان، کیفیت پوشش ایشان و کیفیت نگاه به آنها بوده و نگارنده بدین نتیجه رسیده است که خداوند در وجود زن، زیباییهایی را به ودیعت نهاده است که ابراز و اظهار آن در برابر دیدگان اجنبی، سبب فسادهای گسترده در حوزه فردی و اجتماعی خواهد شد. به همین سبب آیات و روایات شریفه به تبیین کیفیت پوشش زنان از ناحیه رسالت زنانگی و کیفیت نگاه بدانها از ناحیه رسالت مردانگی پرداخته است تا این مهم تحقق پذیرد.
Women in the Dark Age lacked the necessary human dignity, and the degrading or instrumental view of them made them a commodity for the pursuit of greater interests. With the advent of Islam, a wide range of rulings were placed in order to restore the dignity of women, the most important of which was the issue of hijab. Proper culture-building of this issue in society requires a correct and comprehensive understanding of this issue, which has forced the author to explain the quality of women's hijab in this study. This study includes the analysis of women's adornment, the quality of their clothing and the quality of looking at them, and the author has concluded that God has bequeathed beauties in women that expressing them in front of foreign eyes has caused widespread corruption in the individual and social fields. For this reason, the Verses and hadiths have explained the quality of women's clothing in terms of the mission of femininity and the quality of looking at them in terms of the mission of masculinity in order to achieve this important goal.
خلاصه ماشینی:
يکي از زينت هاي زنان ، موي آن ها است که نبايد در برابر نامحرم آشکار شود از جمله رواياتي که بيانگر اين مسأله هستند عبارت اند از: ١ـ ٢ عن الفضيل بن يسار قال : سألت أبا عبد الله (عليه السـلام ) عـن الـذراعين مـن المرأة أ هما من الزينۀ التي قال الله تبارک وتعالي: «ولا يبدين زينتهن إلا لبعولتهن ...
(کليني، ١٤٠٧، ج ٥: ٥٢١): فضـيل بن يسار از امام صادق (عليه السلام ) در خصوص ساعد زن ميپرسد کـه آيـا جـزء زينـت محسوب ميشود که خداوند در قرآن ميفرمايد: «و زنان زينت خود را آشکار نکنند مگـر براي شوهرانشان ...
٤ـ٢ عن محمد بن سنان عن الرضا(عليه السلام ) فيما کتبه إليه من جـواب مسـائله : «وحرم النظر إلي شعور النساء المحجوبات بالأزواج وإلي غيرهن من النساء لمـا فيـه مـن تهييج الرجال وما يدعو إليه التهييج من الفساد والدخول فيما لا يحل ولا يجمـل وکـذلک ما أشبه الشعور»(ابن بابويه ، ١٣٧٨، ج ٢: ٩٧): امام رضا(عليـه السـلام ): «و خداونـد نظـر کردن به موي زناني که در نکاح شوهرانشان هستند و همچنين غير آنان از ديگر زنـان را حرام کرده است زيرا اين ديدن ها شهوت مردان را تحريک کند و به حرکت آمدن شهوت به فساد خواهد انجاميد، و باعث ورود در عمـل حـرام و کارهـاي ناپسـنديده و نامشـروع مي شود، و همچنين هر عضو ديگري غير از موهايشان که بايد بپوشانند».