چکیده:
انسانها بهوسیله الفاظ با هم ارتباط برقرار نموده و پیام را به مخاطب ایصال مینمایند، اصولاً الفاظ بر معانی عرفیه حمل میشود. درصورت عدمرعایت این مبنا، ارتباطات با مشکل مواجه شده و ضمن اینکه انتقال معانی با صعوبت روبهرو میگردد، درک مقاصد نیز بهآسانی امکانپذیر نخواهد بود. باتوجهبه اینکه هدف قانونگذار از وضع مقررات ساماندهی روابط اجتماعی است، بنابراین انتظار میرود که قانونگذار نهتنها در برگزیدن واژهها بلکه در چگونگی نوشتن آن کمینه اصول ادبیات را رعایت کند. در این پژوهش که بهصورت توصیفی ـ تحلیلی صورت پذیرفته، این سؤال موردِ بررسی قرار گرفته که قانون تجارت الکترونیکی تا چه حدودی در بهکارگیری واژهها و رعایت اصول اولیه ادبیات موفق بوده است. با وجود اهمیت این قانون، بهنظر میرسد که قانونگذار در بهکارگیری آداب و قواعد نگارش چندان توفیقی نداشته است، این امر بهویژه در قسمت تعاریف قانون مذکور به چشم میخورد، تعابیری انتخاب شده است که در آنها حشو قبیح دیده میشود، واژههایی تعریف شده است که تا حدودی جزء واژههای بدیهی است. بهدلیل ضعف در ایصال مفاهیم، گاهی مبانی موردِ استفاده در این قانون با اختلال مواجه شده است.
Humans communicate with each other through words and convey the message to the audience, in principle, words are understood by customary meanings. In the case of non-compliance with this principle, communication will confront problems, simultaneously the convey of meanings will face difficulties, and understanding the objectives will not be simply possible. Whereas the legislature aims to adopt regulations to regulate social relations, it is expected that the legislature observes the minimal principles of literature not only for choosing the words but for the way of writing them. In this study, the descriptive-analytical method is used and this question is examined that to what extent the Electronic Commerce Law has succeeded in using words and observing the fundamental principles of literature. Despite the significance of the Law, it seems that the legislator has not been succeeded in applying the rules and principles of writing. In particular, the failure is evident in the section of definitions, since some words are selected which seem pleonasm, and some words are defined which in part have an obvious meaning. Due to the weakness in passing the concepts on, in some parts of the Law the basic principles of literature are not used properly.
خلاصه ماشینی:
»٣ این ماده از ماده (١) قانون نمونه آنسیترال اقتباس شده ، با وجود این نسبت به قانون نمونه ، قانون گذار دامنه گسترده تری برای این قانون انتخاب کرده است ؛ چراکه قانون نمونه آنسیترال در ماده یک ، قلمرو قانون را «تجارت » عنوان نموده و بیان داشته است : «این قانون درخصوص هرگونه اطلاعاتی اعمال می شود که در جریان فعالیت های تجاری در قالب داده پیام مورد استفاده قرار می گیرد.
» مهم ترین ایرادی که به این ماده وارد بوده ، این است که با وجود اینکه قانون گذار عنوان قانون را «قانون تجارت الکترونیکی » نهاده ، ولی در تعریف آن دامنه بسی گسترده تری را تبیین نموده و در متن قانون ، مقرراتی را درباره حمایت از مصرف کننده ، قواعد تبلیغ ، حمایت از داده پیام های شخصی ، حمایت از حقوق مؤلف و حمایت از علائم و اسرار تجاری و حتی جرم انگاری های مختلف را وضع نموده است .
»٢٦ قانون نمونه با تبیین روشن تر از نوشته بیان داشته است : «هرگاه قانون ، مکتوب بودن اطلاعاتی را لازم بداند، این امر به وسیله داده پیام محقق خواهد شد، مشروط بر آنکه اطلاعات موجود در آن ، به گونه ای قابل دسترسی باشد که بتوان آن را برای مراجعات بعدی مورد استفاده قرارداد.
در پایان متذکر می شود که قسمت اخیر ماده شش قانون تجارت الکترونیکی ایران که برخی از انواع داده پیام ها را در حکم نوشته قلمداد ننموده است ، به نظر ما جای نقد دارد.