چکیده:
در سده های اخیر تاریخ نگاری به مثابه سبک گذشتگان دور، جایگاهش را به نوعی تاریخ نگاری عامه پسند داده است. گرچه این تاریخ نگاری نیز از نکته ها نغز و دقیقی برخوردار است اما با همه این ها نگارنده این نوع تاریخ به نوعی با نگاهی طنازانه و رویکردی جدید سعی در بیان مسایل تاریخی داشته و مخاطب خاص خود که همانا عامه مردم می باشند را جذب نموده و چه بسا که تاثیری بسیار ژرف تر بر مخاطب دارد. در این میان به جرات می توان این گونه فرض کرد که استاد باستانی پاریزی (1304-1393 ش) یکی از پیشگامان این سبک تاریخنگاری می باشد که با بیانی نافذ تاریخ را برای مخاطب عامه نگاشته است. پرسش اساسی این مقاله ، بررسی چرایی و چگونگی توجه به مخاطب عام در تاریخ نگاری باستانی پاریزی است. باستانی پاریزی در تمام نوشته های تاریخی و ادبی خود دغدغه تمدن ایران و فرهنگ ایرانی را به خوبی به تصویر کشیده و همواره بر این اصل تاکید داشته است. در این مقاله به بررسی سبک تاریخ نگاری استاد باستانی پاریزی می پردازیم.
In recent centuries, historiography as a style of the distant past has given way to a kind of popular historiography. However, this historiography also has precise points but with all this, the author of this kind of history has somehow tried to express historical issues with a sarcastic look and a new approach. And it has attracted its own audience, which is the general public, and it may have a much deeper impact on the audience in the meantime, it can be boldly considered that the ancient Dr. Parizi ( 2100-0321) is one of the pioneers of this style of historiography who has written history for the general public with a penetrating expression. The main question of this article is to examine why and how to pay attention to the general audience in the ancient historiography of Parizi. Bastani Parizi in all his historical and literary writings has well portrayed the concern of Iranian civilization and culture and has always emphasized this principle. In this article, we examine historiography of Dr. Parizi.
خلاصه ماشینی:
باستاني پاريزي به عنوان يکي از بهترين مصاديق اين جريان ، نقش مهمي در پررنگ ساختن جايگاه مخاطب عام در تاريخ نگاري داشته است و در آثار متعدد خود، با رعايت اصل ساده نويسي و جذاب سازي نوشته با بهره گيري از ادبيات زيبا و ملموس با فرهنگ عامه ، موفق به جذب مخاطبان بسيار شده است .
درخصوص سبک شناسي باستاني پاريزي و نقد تاريخ نگاري او، پژوهش ها يي همانند ذيل صورت گرفته است : -خيرانديش عبدالرسول ، ١٣٨٢، نقد و نظر درباره تاريخنگاري دکتر باستاني پاريزي ، کتاب ماه تاريخ و جغرافيا -رنجبر محمدعلي ، ١٣٩٥، پارادايم شناسي تاريخنگاري باستاني پاريزي ، نشريه پژوهش هاي علوم تاريخي -شاه ملکي رضا، ١٣٩٤، هويت و انسان ايراني در تاريخنگاري باستاني پاريزي ، فصل نامه جند يشاپور، دانشگاه شهيد چمران اهواز -عباسي جواد، ١٣٨٠، استاد دکتر باستاني پاريزي روايتگر نکته سنج تاريخ ، مجله رشد آموزش -رضايي زهره و ديگران ، ١٣٩٧، نگاهي تحليلي به جايگاه مخاطب عام در تاريخنگاري باستاني پاريزي ، دو فصلنامۀ علمي - پژوهشي تاريخنگاري و تاريخ نگاري دانشگاه الزهرا (س ) قابل ذکر است که در هريک از مقالات بالا تنها به بررسي مقوله خاصي از ويژگي هاي تاريخ نگاري استاد باستاني پاريزي پرداخته شده است ، که گرچه در جاي خود بسيار کامل و جامع است اما سعي ما در اين بوده است تمامي ديدگاه هاي تاريخ نگاري استاد پاريزي باستاني همچون توجه به مخاطب عام و بيان طنز گونه مطالب تاريخي ، هويت و تمدن ايراني و حتي زندگي نامه ايشان را مورد مطالعه و بررسي قرار دهيم .