نقدی بر شیخ صنعان و راه شکفتن انسان (به قلم صابر امامی) معرفی و نقد

"ایشان در ادامهء توضیحات خویش،روشن نمی‌کند که بدون عبور از این مراحل و شناخت از یک دیانت،چطور می‌توان آن را باور کرد و به‌ خدای دعوت کننده در آن آیین،ایمان آورد؟!چگونه است وقتی که شیخ، اسلام را پای صنمی چون دخترک ترسا قربانی می‌کند،این مرحله را آقای امامی سرآغاز دست شستن از ظاهر و سفر به عمق و باطن تلقی‌ می‌کند،اما در یک تضاد آشکار،حاصل عبادت چهل ساله‌ای را که شیخ‌ را به درجهء اجتهاد و مراد بودن می‌رساند،از یک‌سو سطحی و متظاهرانه‌ و محصول شب زنده‌داری‌های شیخ-که فدیه غمزه چشم مست دخترک‌ ترساست-و از سوی دیگر،کشف باطن و درک خلوت دل و سفر به عمق‌ و باطن تلقی می‌نماید."