چکیده:
هدف: براساس هدف 14 توسعه پایدار، جهان در جهت جلوگیری از کاهش ذخایر دریایی و آسیب به محیطهای دریایی و ساحلی، خواستار تشکیل مجامع بینالمللی با رویکرد مدیریت یکپارچه این مناطق شده است. این رویکرد جوامع را برای حفاظت و توسعه اکوسیستمها و منابع ساحلی متحد میکند، و به عنوان ابزاری مناسب برای توسعه پایدار مناطق ساحلی شناخته شده است. در حالی که جوامع و محیطهایی که در آن فعالیت میکنند مداوم در حال تغییر است، بنابراین ضروری است که مدیریتی سازگار با ماهیت آنها ایجاد کنیم. این سازگاری از طریق به کارگیری شاخصهای ICOM در ارزیابی و مدیریت مناطق ساحلی و دریایی ایجاد خواهد شد. روش: پژوهش حاضر حاصل از الگوی نظری بوده و برگرفته از گزارشات طرح تدقیق مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی استانهای شمالی کشور ICZM میباشد. این گزارشات به بررسی و کاربرد شاخصهای 37 گانه سند IOC در مناطق ساحلی خطه خزر که شامل سه استان و 28 شهرستان، پرداخته است. یافتهها: نتایج پژوهش شامل بررسی 3 شاخص از 37 شاخص معرفی شده در سند IOC که شامل شاخص اشتغال کل، شاخص فشار انسانی بر زیستگاهها و شاخص دسترسی عمومی در 28 شهرستان ساحلی خطه خزر میباشد. نتیجهگیری: در درجه نخست استان گیلان و سپس مازندران در سه شاخص بررسی شده دارای بیشترین امتیاز میباشند. به طوری که در بررسی شاخص اشتغال کل شهرستان رشت واقع در استان گیلان در فعالیتهای عمده در حوزه مدیریت مناطق ساحلی و دریایی دارای بیشترین تعداد شاغلین میباشد. همچنین در بررسی دسترسی عمومی، تنها 9 درصد از کل خط ساحلی شمال دارای دسترسی مطلوب و 75 درصد آن دسترسی نامطلوب دارد. به طوری که شهرستان لنگرود واقع در استان گیلان دارای بیشترین سطح دسترسی مطلوب از مساحت کل و شهرستان نوشهر واقع در استان مازندران کمترین سطح از دسترسی مطلوب را به خود اختصاص داده است. و در نهایت در بررسی شاخصهای فشارانسانی بر زیستگاهها، نتایج حاکی از آن است که 9 شهرستان (نوشهر، چالوس، آستارا، بندرانزلی، رامسر، بابلسر، تنکابن، لنگرود، فریدونکنار) در 2 استان مازندران و گیلان دارای فشار حداکثری بر زیستگاه میباشند.
AbstractPurpose:Based on Objective 14 of Sustainable Development, the world, in order to prevent the reduction of marine reserves and damage to marine and coastal environments, has called for the formation of international communities with an integrated management approach to these areas. This approach unites communities for the protection and development of coastal ecosystems and resources, and is recognized as an appropriate tool for the sustainable development of coastal areas. While the communities and environments in which they operate are constantly changing, it is essential that we create management that is consistent with their nature. This compatibility will be achieved through the use of ICOM indicators in the assessment and management of coastal and marine areas.Method:The present study is the result of a theoretical model and is taken from the reports of the ICZM research plan. These reports have examined and applied the 37 indicators of the IOC document in the coastal areas of the Caspian region, which includes three provinces and 28 citiesFindings: The results of the study include the study of 3 indicators out of 37 indicators introduced in the IOC document, which include the index of total employment, the index of human pressure on habitats and the index of public access in 28 coastal cities of the Caspian region.Conclusion:Gilan province and then Mazandaran have the highest score in the three indicators studied. So that in the study of employment index of Rasht city located in Gilan province in major activities in the field of coastal and marine management has the highest number of employees. Also in the public access survey, only 9% of the entire northern coastline has favorable access and 75% has undesirable access. So that Langrood city located in Gilan province has the highest level of desirable access of the total area and Nowshahr city located in Mazandaran province has the lowest level of desirable access. Finally, in the study of human pressure indices on habitats, the results show that 9 cities (Nowshahr, Chalous, Astara, Bandar Anzali, Ramsar, Babolsar, Tonekabon, Langrud, Fereydunkenar) in 2 provinces of Mazandaran and Gilan have maximum pressure on habitats.
خلاصه ماشینی:
نحوه کاربرد شاخص های ارزیابی و مدیریت یکپارچه سند IOC در مناطق ساحلی خطه خزر حدیثه فراهانی ١،رضا احمدیان 2 چکیده هدف : براساس هدف ١٤ توسعه پایدار، جهان در جهت جلوگیری از کاهش ذخایر دریایی و آسیب به محیط های دریایی و ساحلی ، خواستار تشکیل مجامع بین المللی با رویکرد مدیریت یکپارچه این مناطق شده است .
به طوری که در بررسی شاخص اشتغال کل شهرستان رشت واقع در استان گیلان در فعالیت های عمده در حوزه مدیریت مناطق ساحلی و دریایی دارای بیشترین تعداد شاغلین می باشد.
جنبه های اجتماعی ، اقتصادی و زیست محیطی محیط دریایی به طور غیرقابل بازگشتی با یکدیگر ارتباط دارند هدف ١٤ که در سال ٢٠١٥ به عنوان یک جنبه جدایی ناپذیر از دستور کار ٢٠٣٠ برای توسعه پایدار و مجموعه ١٧ هدف متحول کننده آن تصویب شد، بر نیاز به حفظ و استفاده پایدار از اقیانوس ها، دریاها و منابع دریایی جهان تأکید می کند.
قانونی که خواستار استفاده ایمن و پایدار از اقیانوس و منابع آن است (URL١) براساس هدف ١٤ توسعه پایدار، جهان در جهت جلوگیری از کاهش ذخایر دریایی و آسیب به محیط های دریایی و ساحلی ، خواستار تشکیل مجامع بین المللی با رویکرد مدیریت یکپارچه این مناطق شده است .
اساس برنامه های ICOM، استفاده پایدار از مناطق ساحلی و دریایی و منابع آن ها است که شامل در نظر گرفتن ابعاد حاکمیتی ، زیست محیطی و اجتماعی _اقتصادی می باشد (ICOM ٢٠٠٦، ١).
به طوری که در بررسی شاخص اشتغال کل شهرستان رشت واقع در استان گیلان در فعالیت های عمده در حوزه مدیریت مناطق ساحلی و دریایی دارای بیشترین تعداد شاغلین میباشد.