چکیده:
فضا، مکان، و شهر مفاهیمی کلیدی در نوشته های «والتر بنیامین»، فیلسوف و متفکر آلمانی، محسوب می شوند. وی در آثارش خصوصا تجربه ادراکی مواجهه با فضاهای شهری مدرن را مورد مطالعه قرار داده است. در میان نوشته های شهری بنیامین، کتاب «دوران کودکی در برلین حوالی ۱۹۰۰» از جایگاهی متمایز برخوردار است. این کتاب از طریق پروژه ناتمام «وقایع نامه برلین» ظهور پیدا کرد و روایت تجربیات و خاطرات دوران کودکی وی از زندگی در برلین مدرن در سال های انتهایی قرن نوزدهم و سال های ابتدایی قرن بیستم است. بنیامین، به منظور یافتن راهکاری مناسب برای بازنمایی خاطرات دوران کودکی اش از تجربه کلان شهری، از ظرفیت های تکنولوژی های بازتولیدی مدرن، همچون سینما و عکاسی، بهره می گیرد. پژوهش حاضر سبک نگارشی بنیامین در اثر مذکور در توصیف فضاهای شهری را با شیوه عکاسی «اوژن آتژه»، عکاس فرانسوی، از فضاهای شهری پاریس مقایسه می کند. خود او آتژه را از پیشگامان عکاسی سورریالیستی محسوب می کرد و معتقد بود تصاویر شهری آتژه از کیفیتی رویایی و وهم گونه برخوردارند.
هدف پژوهش:
مقاله حاضر می کوشد این نکته را آشکار سازد که بهره گیری بنیامین از تکنولوژی های نوین، خصوصا عکاسی، در بازنمایی خاطرات شهری دوران کودکی اش چگونه نقشی تعیین کننده در سبک نگارش و ساختار متن ایفا می کند. مقاله بر آن است که دلالت های اجتماعی و سیاسی ای را که بنیامین، با اتخاذ رویکرد عکاسانه-سورریالیستی، در بازنمایی خاطرات کودکی اش از شهر برلین به آن ها اشاره کرده است برجسته سازد.
روش پژوهش:
این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای انجام شده است.
نتیجه گیری:
پژوهش حاضر این نتیجه را مطرح می کند که تصاویر عکاسانه-متنی بنیامین از تجربه و خاطره کلان شهری نه تنها در رابطه با گذشته بلکه در پیوند با زمان حال و آینده معنا پیدا می کنند. تصاویر «بی صدا» و سورریالیستی او از خاطرات دوران گذشته برلین، در مواجهه با تبلیغات پرشکوه و نویدهای فریبنده حزب نازی، پژواک و معنای خود را پدید می آورند.
خلاصه ماشینی:
بازنمایی خاطره شهری به مثابه تصاویر عکاسانهی سوررئالیستی در کتاب دوران کودکی در برلین حوالی 1900 چکیده بیان مسئله: فضا، مکان، و شهر مفاهیمی کلیدی در نوشتههای والتر بنیامین، فیلسوف و متفکر آلمانی محسوب میگردند.
هدف: مقاله حاضر میکوشد این نکته را آشکار سازد که بهرهگیری بنیامین از تکنولوژیهای نوین خصوصا عکاسی در بازنمایی خاطرات شهری دوران کودکیاش، چگونه در سبک نگارش و ساختار متن، نقش تعیین کنندهای ایفا میکنند.
نتیجهگیری: پژوهش حاضر این نتیجه را مطرح میکند که تصاویر عکاسانه متنی بنیامین از تجربه و خاطره کلانشهری، نه تنها در رابطه با گذشته، بلکه در پیوند با زمان حال و آینده معنا پیدا میکنند.
مقاله سبک نگارشی به کار برده شده در این کتاب در توصیف فضاهای شهری برلین را با شیوه عکاسی اوژن آتژه 3 از شهر پاریس مقایسه میکند.
دنت و گیلوچ در این مقاله خصوصا درک بنیامین از تاریخ را در پیوند با درک او از عکاسی بررسی میکنند: «از نظر بنیامین، عکس توانی بالقوه برای گشودن دریچه ای به تاریخ دارد، و به ما اجازه می دهد تا گذشته را ببینیم، بخشی از آن چیزی که فرشته نو در حال پرت شدن به سوی آینده به آن چشم دوخته است»(همان، 140).
خود او در نامهای مینویسد که در این ایام (زمان نگارش خاطرات)، دوست ندارد که حتی یک کلمه بیشتر از آنچه که برای ترجمه کتاب در جست و جوی زمان از دست رفته ضروری است، از نوشتههای پروست بخواند.
از این رو خواندن متن فراهم کننده مجالیست برای پرسهزنی مخاطب در میان تصاویر گسسته عکاسانه از خاطرات شهری دوران کودکی بنیامین.