چکیده:
فناوریها با توسعه ی روزافزون، باعث ظهور فرصتهای جدیدی میشوند. در حال حاضر با توجه به پیش بینیهای انجام شده توسط کارشناسان جهانی، انقلاب صنعتی چهارم از سال 2015 میلادی شروع و در سال 2030 میلادی به نقطه اوج خود خواهد رسید. بر اساس تئوری قابلیت پویا و ادبیات موجود، این مقاله به طور تجربی اثرات فناوریهای نوظهور جدید انقلاب صنعتی چهارم را بر منابع انسانی بررسی میکند. در واقع ما میخواهیم بدانیم که آیا ظهور صنعت 4. 0 یک چالش ضروری است یا خیر؟ آیا میتوان به آن بیاهمیت بود و تاثیرات ان بر روی منابع انسانی و سازمان را نادیده گرفت. برای تجزیه و تحلیل دادههای به دست آمده از شش شرکت در ایران از طرح تحقیق توصیفی با روش تحلیل کیفی قیاسی (DQA) استفاده شده است. مطابق با دو فرضیه استنباط شده در مطالعه ما، نتایج در وهله اول تایید کرد که فناوریهای نوظهور جدید انقلاب صنعتی چهارم تاثیر مثبتی بر بهره وری منابع انسانی دارند. ثانیا، فناوریهای نوظهور جدید چالشهای منفی بالقوهای بر منابع انسانی از نظر بیکاری در آینده دارند. ما تشخیص دادیم که صنعت 4. 0 هنوز در مرحله توسعه است و در این مرحله نظرات متضادی درمورد آن وجود دارد. اما پیشنهاد ما این است که صنعت 4. 0 یک چالش ضروری است و به مطالعات تحقیقاتی بیشتری نیاز دارد تا بتوان در مورد آن نظر داد.
خلاصه ماشینی:
مطابق با دو فرضیه استنباط شده در مطالعه ما، نتایج در وهله اول تأیید کرد که فناوری های نوظهور جدید انقلاب صنعتی چهارم تأثیر مثبتی بر بهره وری منابع انسانی دارند.
0، فناوریهای نوظهور، آمادگی، نظریه قابلیت پویا، بهرهوری منابع انسانی 1 The Fourth Industrial Revolution Dynamic capability theory Emerging technologies Deductive qualitative analysis -مقدمه علیرغم تعداد زیاد انتشارات در این حوزه، هنوز نسل چهارم انقلاب صنعتی به وضوح شناخته نشده است و شناخت دقیق این موضوع تا حدودی مشکل است و زمینه های تحقیقاتی متفاوتی هم دارد.
[6] هدف ما در این مطالعه بررسی این موضوع است که چگونه فناوریهای نوظهور جدید بر عملکرد یا بهرهوری منابع انسانی تأثیر میگذارند و همچنین چگونه چالشهای منفی بالقوه ایجاد میکنند که ممکن است منجر به از دست دادن شغل های موجود شود.
0 یک چالش ضروری برای تداوم است یا خیر، این مطالعه سعی دارد تأثیر این صنعت بر منابع انسانی را از نظر بهرهوری و بازار کار بررسی کند.
[36] بر اساس این استدلال ها، می توان استنباط کرد که پذیرش فناوری های نوظهور می تواند نیروی کار را به طور مثبت متحول کند و همچنین چالش های منفی در مورد مهارت ها و شایستگی های مورد نیاز کارکنان ایجاد کند که ممکن است در آینده منجر به مشکل بیکاری شود.
همانطور که در شکل 1 در بالا نشان داده شده است، به این معنی است که همانطور که فناوری های نوظهور جدید در حال بهبود بهره وری منابع انسانی هستند، این فناوری ها همچنین چالش هایی مانند الزامات مهارت ها و شایستگی های لازم برای اجرای آن ها و امکان تصاحب برخی مشاغل را ایجاد می کنند.