چکیده:
یونپ در قلب ساختار کنونی زیست محیطی ملل متحد قرار دارد و به عبارتی، مهمترین مرجع بین المللی زیست محیطی است. از طرفی، با توجه به گسترش روزافزون معضلات زیست محیطی، پژوهش پیش رو بر آن است با توسل به روش توصیفی-تحلیلی و بهره گیری از منابع کتابخانه ای به این پرسش اساسی پاسخ دهد که آیا یونپ، در میان انبوهی از هنجارهای زیست محیطی و کثرت نهادهای متولی موضوعهای زیست محیطی، درعمل توانسته است نقش محوری خویش را در حاکمیت بین المللی زیست محیطی ایفا کند و آیا عملکرد زیست محیطی آن در کمک به حل مشکلات این حوزه، برآورندة انتظارات بوده است؟ برایند این مقاله آن است که به رغم تمام موفقیت هایی که در آمار و گزارشهای موجود ثبت شده، ساختار کنونی یونپ نمی تواند پاسخگوی معضلات زیست محیطی کرة زمین و عملکرد دولتها نسبت به تعهدات زیست محیطی باشد که پیشنهادهایی در این زمینه مطرح شده است.
The UNEP is at the heart of the current United Nations environmental structure and is the most important international environmental institution. The present study, due to the increasing prevalence of environmental problems, seeks to answer this fundamental question: has the UNEP, among a multitude of environmental norms and the multiplicity of related institutions, been able to play a pivotal role in international environmental governance in practice? Has its environmental performance met expectations? The present article will conclude that despite all the successes recorded in the available statistics and reports, the current structure of the UNEP cannot meet the environmental problems of the planet and it is unable to manage efficiently the planet's environmental problems and be able to monitor the performance of governments on the environmental commitments. Therefore, several suggestions have been made in this regard.
خلاصه ماشینی:
]» را در حوزٔە محيط زيست جهاني داشت ؟ عملکرد زيست محيطي يونپ درحال حاضر تا چه ميزان توانسته در حل معضلات زيست محيطي جهاني مؤثر بوده و انتظارات از يک نهاد کارآمد بين المللي را محقق سازد؟ فرض مقاله بر اين استوار شده است که ساختار کنوني يونپ به رغم تمام موفقيت هاي حاصله ، قادر به پاسخگويي معضلات زيست محيطي جهاني از رهگذر ايفاي نقش محوري و مرکزي خويش در سازمان ملل متحد ١.
org) در گزارش يادشده ، همچنين آمده است که يونپ توانسته است در پانزده سال گذشته ، از ١ ميان ٩٣ شاخص زيست محيطي تعريف شده (شاخص هاي مربوط به اهداف توسعة پايدار و اهداف هزاره ٢)، در بيست مورد آن (٢٢ درصد) پيشرفت مطلوبي حاصل کند و در مورد ٧٨ درصد باقي مانده نيز يا داده ها براي ارزيابي کافي نبوده و يا بدون تقويت اقدامات ، تحقق آن ها ٣ با اين شرايط چندان محتمل نخواهد بود.
id//http:) بنابراين بايد از خود پرسيد که آيا با تکيه بر ساختار محدود و اختيارات مضيق يونپ مي توان انتظار مديريت و مقابله با اين حجم از مشکلات زيست محيطي و بهره گيري از ظرفيت همکاري دولت ها را داشت ؟ البته دستاوردهاي يونپ با توجه به حدود اختيارات در نظر گرفته شده براي آن ، تا کنون قابل توجه و مثبت ارزيابي مي گردد، اما اين تصور که يونپ در وضعيت کنوني خويش مي تواند به مثابه يک سازمان بين المللي کارآمد به حفظ محيط زيست کرٔە زمين بپردازد، چندان واقعي به نظر نمي رسد (ملک محمدي ، ١٣٧٤: ١٠٥).