چکیده:
در این مقاله مدلی برای تخمین میزان انتشار گازهای گلخانه ای در کشور ایران ارائه شده است. برای ارائه مدل ابتدا نظریه شکل معکوس بین تخریب محیط زیست و پیشرفت U زیست محیطی کوزنتس مورد آزمون قرار گرفته است. این نظریه رابطه ای اقتصادی را پیشنهاد می دهد؛ بنابراین با در نظر گرفتن میزان انتشار گازهای گلخانهای به عنوان شاخص تخریب محیط زیست، ارتباط آن با سرانه تولید ناخالص داخلی به عنوان شاخص پیشرفت اقتصادی بررسی شده است. همچنین، متغیرهای تاثیرگذار دیگری همچون درصد زمینهای قابل کشت، سهم سوختهای فسیلی از کل انرژی مصرفی، سرانه مصرف برق، سرانه مصرف انرژی، رشد جمعیت، میزان شهرنشینی و سهم تجارت کالا از تولید ناخالص داخلی وارد مدل شده اند. پس از شناسایی متغیرهای مدل پیشنهادی، پارامترهای آن با استفاده از روش حداقل مربعات تخمین زده شده است. نتایج حاکی از تایید نظریه کوزنتس و تاثیر معنادار مثبت متغیر سرانه مصرف برق و تاثیر معنادار منفی متغیرهای رشد جمعیت، میزان شهرنشینی و سهم تجارت کالا از تولید ناخالص داخلی روی میزان انتشار گازهای گلخانه ای است.
In this paper, a model is presented to estimate greenhouse gases emission in Iran. At first, the
Environmental Kuznets Curve (EKS) hypothesis was tested. This hypothesis suggests an
inversed U-shaped relation between environment deterioration and economic growth. Therefore,
considering total greenhouse gases emission as environment deterioration index, its relation with
per capita GDP is examined. Other affecting variables such as arable lands percentage, fossil
fuels consumption percentage, electricity consumption per capita, energy use per capita,
population growth, urban population percentage, and merchandise trade as percent of GDP also
were considered. Parameters then were estimated using the Ordinary Least Square (OLS)
method. Based on the results, EKC hypothesis was approved and significant difference were
observed between and affection of electricity consumption, population growth, urban population
percentage, and merchandise trade as percent of GDP.