خلاصه ماشینی:
"این اثر یکی از جادوییترین آثار (به تصویر صفحه مراجعه شود) رئالیستی است که هنرمند بواسطهء آن خشم و حساسیت خود نسبت به بیماری ایدز را برملا میسازد:افراد در طی روند کابوس مانند مداوا و در میان مواد زائد سمی و آلودگی شیمیایی به تصویر کشیده شدهاند.
از سوی دیگر آثار «مایک بیدلو» (Mike Bidlo) (تولد 1953)بشکل تکرار آثار«پیکاسو»بخوبی قابلدرک در دنیایی شد که در آن تبلیغات را از تبلیغات دیگر دزدیده بودند و قطعات موسیقی را از قطعات موسیقیهای دیگر ربوده بودند، فیلمها تقلیدی از یکدیگر بوده و زندگی شخصیتها از طریق مجموعههای طولانی و دائمی به درازا کشیده میشد و دنیایی که تهاجم و حضور همیشه در صحنهء تلویزیون مرزهای میان خصوصی و عمومی،و حقیقت و رویا را زدوده بود.
از نظر«توماس کراو» (Thomas Crow) ،تاریخ هنرنویس امریکایی،بواسطهء پایان دادن به اختیارات هنر بهعنوان یک مقوله و در نظر گرفتن آن بعنوان صحنهء رقابت و مبارزه(همانطور (به تصویر صفحه مراجعه شود) (به تصویر صفحه مراجعه شود) که در سرتاسر دوران مدرنیست چنین بود)بود که چنین تقلیدی امکانپذیر شد:این هنرمندان بازنمایی دنیای واقعی در هنر را به نشانهایی که از قبل وجود داشتند محدود نموده و با اعتماد و اطمینانی خونسردانه و بزرگوارانه وجه تمایزی را که اقتصاد فرهنگی مدرن میان هنر و یک غیر هنر قائل شده را براحتی میپذیرفتند.
او بر روی تابلوهای کوچک اعلانات نقاشی میکرد و بر این باور بود که اینگونه آثار براحتی بستهبندی شده و میتوان آنها را برای شرکت در نمایشگاه به خارج از کشور فرستاد."