خلاصه ماشینی:
"آنها میخواهند یک ارکستر بزرگ داشته باشند در حالی که موسیقی ایرانی تک نغمه ایست و تنها برای گروههای کوچک ساخته شده است و نوعی حس ایرانی باعث شده که به تقلید از اروپائیها ارکستری بزرگ بوجود آورند که هیچ با نیازهای موسیقی ایرانی تطبیق نمیکند.
این آواز معمولا روی اشعار قدیم ایرانی ساخته شده است و قاعدتا با یک تصنیف عامه پسند شروع میشود و بعد به قسمت دیگر ردیف که دارای جنبههای هنری و تزئینی مشکل است میرسد.
برای جبران این نقص به(مرکز اشاعه)مراجعه کردم و آنچه موجب یاس من شده بود در آنجا توانستم روی نوار ضبط شده بشنوم.
فوزیه مجد برای من تعریف کرد که چون زن بود توانست آواز دستگاه ایرانی معادل«مقام»در موسیقی غرب است،مجموعه دوازده گانه دستگاهها و آوازها نیز معادل دوازده مقام عربی است.
من توانستم آهنگهائی بشنوم که موجب شگفتی بود جاهائی در ایران هست که در آنجا نی را نه تنها بوسیله دمیدن هوا بصدا درمیآورند بلکه نوازنده بداخل نی آواز میخواند و مانند آن است که آن روستائی در مکتب«آوانگاردها» به مدرسه رفته باشد.
علم محلی موسیقی Musikethnologie باید عجله کند تا تحقیقات خود را در این جاهای ناشناخته انجام دهد زیرا ایران دارد راه آهن شرق و غرب خود را میسازد و با از بین بردن گسیختگیهای محلی،سیل تمدن غرب سرازیر میشود و رادیوهای ترانزیستوری به کویر هم راه خواهد یافت.
موسیقی هنری که یک زمان فقط مخصوص طبقه عالی و برگزیده این کشور بود امروزه در دسترس طبقه متوسط هم قرار دارد اما اکثریت مردم به آن راه ندارند."