چکیده:
دیوان اروپایی حقوق بشر از طریق حمایتهای اساسی برای پناهجویان مدافعی پرتلاش از حقوق بشر پناهجویان بوده است. بحران پناهندگی که از سال 2011 اتحادیۀ اروپا را درگیر کرده، سیستم پناهندگی مشترک اتحادیۀ اروپا را به چالش کشیده است. در این پژوهش تلاش شده به روش توصیفی- تحلیلی، با بررسی تفاسیر دیوان در بحران پناهندگی به این پرسش پاسخ داده شود که بحران پناهندگی چه تأثیری بر تفاسیر دیوان اروپایی حقوق بشر از کاربرد کنوانسیون اروپایی حقوق بشر در قبال پناهجویان داشته است؟ بدینترتیب چهار حوزۀ اساسی حقوق بشر بنیادین پناهجویان یعنی منع شکنجه و رفتارهای غیرانسانی یا تحقیرآمیز (مادۀ 3 کنوانسیون)، همبستگی مجدد خانواده (مادۀ 8 کنوانسیون)، حق آزادی و امنیت (مادۀ 5 کنوانسیون)، و منع اخراج دستهجمعی (مادۀ4 پروتکل شمارۀ 4) بررسی شد. در نهایت به این نتیجه رسیدیم که بحران پناهندگی برای دیوان اروپایی حقوق بشر مجالی فراهم ساخت تا حوزۀ تفاسیر حقوق بشر پناهجویان را گسترش دهد و تداخلات سیستم پناهندگی مشترک اتحادیۀ اروپا و حقوق بشر را آشکار سازد. همچنین دول عضو هنگام اجرای سیستم پناهندگی مشترک باید به حقوق بشر پناهجویان احترام بگذارند و در صورت احتمال نقض آن، اجرای سیستم پناهندگی مشترک را متوقف سازند.
The European Court of Human Rights (ECtHR), with substantial supports for asylum seekers, has been a diligent advocate of the asylum seekers’ human rights. The refugee crisis that has gripped the EU since 2011 has challenged the Common European Union Asylum System. This paper, through a descriptive-analytical method, aims to answer the question to what extent the refugee crisis affected the ECtHR interpretation of the European Human Rights Convention concerning asylum seekers? Therefore, four areas of human rights were analyzed, which are prohibition of torture and inhuman treatment (article 3 of the Convention), family reunification (article 8 of the Convention), the right of freedom and security (article 5 of the Convention), and the prohibition of collective expulsion (article 4 of Protocol no.4). The results illustrated that the refugee crisis made the ECtHR increase the scope of its interpretation concerning the asylum seekers’ human rights and demonstrated the conflict between human rights and the Common European Asylum System. Moreover, the member states must respect the human rights of asylum seekers when implementing the Common European Union Asylum System and, In the event of a possible breach, cease the implementation of the Common European Union Asylum System.
خلاصه ماشینی:
در اين پژوهش تـلاش شده به روش توصيفي- تحليلي، با بررسي تفاسير ديوان در بحران پناهنـدگي بـه ايـن پرسـش پاسخ داده شود که بحران پناهندگي چه تأثيري بر تفاسير ديوان اروپايي حقوق بشـر از کـاربرد کنوانسيون اروپايي حقوق بشر در قبال پناه جويان داشته است ؟ بدين ترتيب چهار حوزة اساسـي حقوق بشر بنيادين پناه جويان يعني منع شکنجه و رفتارهاي غيرانساني يا تحقيرآميـز (مـادة ٣ کنوانسيون )، همبستگي مجـدد خـانواده (مـادة ٨ کنوانسـيون )، حـق آزادي و امنيـت (مـادة ٥ کنوانسيون )، و منع اخراج دسته جمعي (مادة٤ پروتکل شمارة ٤) بررسي شد.
در نهايت بـه ايـن نتيجه رسيديم که بحران پناهندگي براي ديوان اروپايي حقوق بشـر مجـالي فـراهم سـاخت تـا حوزة تفاسير حقوق بشر پناه جويان را گسترش دهد و تـداخلات سيسـتم پناهنـدگي مشـترک اتحاديۀ اروپا و حقوق بشر را آشکار سازد.
براساس مادة ١٩ کنوانسيون ، ديوان اروپايي حقوق بشر٢، يکي از نهادهاي مسئول نظارت اجراي تعهدات کشورهاي امضاکنندة آن است که از سال ١٩٩٨ به تنها نهـاد مسـئول در ايـن زمينـه تبـديل شـده اسـت (١ :١٩٩٨ ,European Court of Human Rights, Council of Europe).
بدين ترتيب هدف از اين پژوهش آشکار کردن توسعۀ حقوق بشر در بحران پناهندگي و نقض هـاي حقـوق بشـر ارتکـابي دول عضو اتحاديۀ اروپا از طريق بررسي تفاسير ديوان در آراي خود اسـت .