چکیده:
گردشگری از پدیدههای مهم دوران جدید، یکی از منابع مهم اقتصادی و عامل مؤثری در توسعه فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی
جوامع انسانی است. ایران از جنبه جاذبههای گردشگری، دارای انواع اقلیمها، فضاها و فصلها است و در این زمینه با کشورهای
پیشرفته در صنعت گردشگری برابری میکند. ایرران از لحرا ابنیره و آثرار ترارییی، جر 9 کشرور نیسرت دنیرا و از لحرا
جاذبههای طبیعی در میان 01 کشور برتر دنیا قرار دارد که نشاندهنده استعداد و قابلیت زیاد کشور در جهرت رشرد و توسرعه
این صنعت است.
طبق تعریفِ بیشهای سند الگوی پایه پیشرفت، تدبیر، تصمیم عملگرا و دوراندیشانهای با هدف ایجاد تغییر بره سروی وضرع
مطلوب است. نویسنده در نوشتار حاضر قصد دارد مبتنی بر ساختار سلسلهمراتبی بیشهای سند الگوی پایه پیشرفت و مسریر
توسرعه «، گذار از وضع موجود به وضع مطلوب، با استناد به مفاد بیشهای این سند، تدبیری را ارائه نماید. عنروان ایرن تردبیر
اسرت.» گردشگری، محملی برای صدور فرهنگ اسلامی-ایرانی، تقویت اقتصاد درونزا، عدالت سرزمینی و حفظ محری زیسرت
گردشگری، محمل تعامل فرهنگها و تبادل فرهنگی است و جذب هدفمند گردشگران خارجی همراه با تبیین ضمنی یا صریح
آموزههای ارزشمند فرهنگ اسلامی-ایرانی میتواند این فرهنگ را از درون کشور صادر کند. با عنایت به قابلیتهای کشور برای
توسعه و ترویج این صنعت، اقتصاد، بهصورت درونی -علیالیصوص در مناطق روستایی که مصدر گردشگری طبیعری هسرتند -
تقویت میشود. توسعه امکانات در مبادی گردشگری که در تمام سطح کشور گسترده است باعث پرراکنش متروازن امکانرات و
اشتغال میشود و به عدالت سرزمینی منجر میگردد. مضاف بر این، اگر بپذیریم کره گردشرگری در عصرر کرم آبری، جرایگ ین
مناسبی برای کشاورزی است با تحدید کشاورزی به محصولات اساسی به حفظ محی زیست میانجامد.