چکیده:
حاملهای انرژی به عنوان یکی از عوامل تولید در کنار نیروی کار و سرمایه نقش مهمی در توسعه و رفاه اجتماعی دارد. با توجه به آلایندگی منابع تجدیدناپذیر و تاثیر سوء آن بر رفاه، استفاده از منابع تجدیدپذیر میتواند با حذف آلایندهها زمینهساز بهبود رفاه اجتماعی باشد. در این پژوهش، اثر مصرف انرژیهای تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر بر رفاه اجتماعی کشورهای آسیایی درحالتوسعه در دوره زمانی 2018-2007 با استفاده از رویکرد پانل کوانتایل مورد بررسی قرار گرفته است. یافتهها نشان میدهد که مصرف انرژیهای تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر باعث افزایش رفاه شده و اثر مثبت و معناداری بر رفاه دارد اگرچه ضریب تاثیر مصرف انرژیهای تجدیدپذیر بسیار بزرگتر از ضریب تاثیر مصرف انرژیهای تجدیدناپذیر است. بعلاوه، ضریب تاثیر مصرف انرژیهای تجدیدپذیر در دهکهای ابتدایی شاخص رفاه بیشتر از دهکهای انتهایی آن است. همچنین اثر سایر متغیرها از جمله شاخص عملکرد محیط زیست، نرخ اشتغال و تشکیل سرمایه ناخالص بر رفاه، مثبت و معنادار و اثر آلایندگیهای CO2 بر رفاه، منفی و معنادار است.
Energy as one of the factors of production along with labor and capital has an important role in development and social welfare. Due to the pollution of non-renewable resources and its negative impact on welfare, the use of renewable resources can improve social welfare by eliminating pollutants. In this study, the effect of renewable and non-renewable energy consumption on social welfare of developing Asian countries in the period 2007-2018 has been investigated using the quantile panel approach. Findings show that the consumption of renewable and non-renewable energy increases welfare and has a positive and significant effect on welfare, although the impact factor of renewable energy consumption is much larger than the impact factor of non-renewable energy consumption. So that the impact factor of renewable energy consumption in the initial deciles is higher than the final deciles. Also, the effect of other variables such as environmental performance index, employment rate, gross capital formation on welfare is positive and significant and the effect of CO2 pollution on welfare is negative and significant.
خلاصه ماشینی:
١٠ بررسي اثر مصرف انرژي هاي تجديدپذير و تجديدناپذير بر رفاه اجتماعي کشورهاي آسيايي درحال توسعه : رويکرد رگرسيون کوانتايل { سجاد فرجي ديزجي دانشيار دانشکده اقتصاد و مديريت دانشگاه تربيت مدرس ، تهران ، ايران s_dizaji@modares.
در اين پژوهش ، اثر مصرف انرژي هاي تجديدپذير و تجديدناپذير بر رفاه اجتماعي کشورهاي آسيايي درحال توسعه در دوره زماني ٢٠١٨-٢٠٠٧ با استفاده از رويکرد پانل کوانتايل مورد بررسي قرار گرفته است .
سوخت هاي فسيلي و روند بهره برداري و مصرف آن در سده اخير زمينه ساز بروز چالش ها و نگراني هاي جدي در حيطه مسائل مربوط به انرژي و محيط زيست شده است به طوري که استفاده از منابع انرژي تجديدناپذير در بلندمدت باتوجه به زيان هاي رفاهي ناشي از آلايندگي آن و همين طور بحث مربوط به پيامدهاي خارجي، رفاه اجتماعي را به صورت منفي تحت تأثير قرار داده است (فطرس و همکاران ، ١٣٩١).
در اين مطالعه از انرژي هاي تجديدپذير و رشد اقتصادي به عنوان يک عامل رفاه اقتصادي براي بررسي استفاده شده است .
بر اساس نتايج اين پژوهش ، تأثير مصرف انرژيهاي تجديدپذير بر رفاه لگاتوم در تمامي چندکها مثبت و ازلحاظ آماري در سطح پنج درصد معنادار است .
بر اساس نتايج پژوهش حاضر، اثر مصرف انرژي تجديدپذير بر رفاه کشورهاي درحال توسعه آسيايي مثبت و معنادار است .
“Impact of non-renewable and renewable energy consumption on economic growth: evidence from income and regional groups of countries”.
“The impact of renewable energy consumption to economic growth: A panel data application”.