چکیده:
هدف از تحقیق حاضر شناسایی و اولویت بندی مولفه های توسعه اثربخشی مدیران سازمانهای ورزشی بود. روش انجام پژوهش، آمیخته (در بخش کیفی، روش دلفی کلاسیک تعدیلشده و در بخش کمی، توصیفی- تحلیلی) بود. جامعه آماری در بخش کیفی شامل مدیران سطوح عالی ورزش کشور بودند که از بین آنها نمونه تحقیق به شیوه هدفمند و در دسترس به تعداد 30 نفر انتخاب شدند. جامعه آماری در بخش کمی شامل مدیران وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک، مدیران کل ورزش و جوانان استانها، مدیران فدراسیونهای ورزشی، روسای هیأت های ورزشی استانها و مدیران ادارات ورزش و جوانان شهرستانها به تعداد 2079 نفر بودند که نمونهها به شیوه نمونهگیری تصادفی- طبقهای به تعداد 314 نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها در بخش کیفی، مصاحبه و در بخش کمی، پرسشنامه پژوهشگر ساخته بود. روایی پرسشنامه با نظر 8 نفر از اساتید مدیریت ورزشی تأیید شد. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (83/0 = α) به دست آمد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی به کمک نرمافزار اس.پی.اس.اس. نسخه 20 انجام شد و نیز تحلیل عامل تأییدی به کمک نرمافزار لیزرل نسخه 5/8 انجام گرفت. بر اساس نتایج، پنج مؤلفه برای توسعه اثربخشی مدیران ورزش شناسایی شد که به ترتیب اولویت عبارت بودند از توسعه مهارتهای فردی (927/0)، توسعه حمایتهای محیطی (864/0)، توسعه رفتار سازمانی (861/0)، توسعه علمی (725/0) و توسعه ویژگیهای شخصیتی (682/0). با توجه به یافتههای تحقیق، تقویت مهارتهای شناسایی شده در مدیران سازمانهای ورزشی میتواند میزان اثربخشی آنان را افزایش دهد.
The aim of this study was to identify and prioritize the components of developing the effectiveness of directors of sports organizations. This research was mixed method (in qualitative section, classic modified Delphi method and in quantitative section, descriptive- analytical), respectively. The populations in the qualitative section consist of top level directors of the sports organizations that sampling was targeted and accessible (n=30). The statistical population in the quantitative section includes the directors of the Ministry of Sports and the National Olympic Committee, the provincial general managers of youth and sports, the directors of sport federations (chief, vice president and secretary), the heads of provincial sports councils, and the directors of cities sports and youth departments (N = 2079) and the sample size of the study was (n = 314) that selected with Quota Sampling. Data Collection tools was interviews in qualitative section and a researcher-made questionnaire in quantitative section. Validity of questionnaire was confirmed by 8 sports management professors. Reliability confirmed through Cronbach's alpha that obtained 0.83. Data analysis was done through using descriptive statistics and inferential statistics with Spss20 and CFA was performed with using LISREL 8.5. According to results, six efficiency indicators of sports managers based on priorities are as follow: individual skills development (0.927), environmental support development (0.864), organizational behavior development (0.861), scientific development (0.725) and development of personality traits (0.682). According to the findings of the study, reinforcing the skills identified in the managers of sports organizations can increase their effectiveness.
خلاصه ماشینی:
Adjusted goodness of fit index (AGFI) بر اساس یافته های تحقیق ، ویژگیهای شخصیتی یکی از مؤلفه های توسعه اثربخشی مدیران ورزشی بود که در این زمینه می توان به ویژگیهایی از قبیل مسئولیت پذیری و پاسخگو بودن ، برخورداری از روحیه خطرپذیری، داشتن انگیزه کافی برای انجام وظایف ، داشتن اعتمادبه نفس بالا، برخورداری از خلاقیت در انجام امور، برخورداری از بهره هوشی بالا، قاطعیت داشتن در انجام امور، داشتن تواضع و فروتنی در داخل و خارج از سازمان ، برخورداری از مهارت های تحلیلی و ادراکی، برون گرایی و گشودگی اشاره کرد.
این یافته تحقیق در زمینه تأثیر ویژگیهای شخصیتی بر توسعه اثربخشی مدیران سازمان های ورزشی با نتایج پژوهش سلیمی و همکاران (١٣٩٧) در مورد داشتن خلاقیت و اعتمادبه نفس بالا، اسدی و همکاران (١٣٩٤) در خصوص برخورداری مدیران از روحیه ریسک پذیری، نیک آیین و همکاران (١٣٩٣) در مورد اهمیت داشتن مهارت ادراکی و تحلیلی برای مدیران ، افشاری و همکاران (١٣٨٩) در خصوص توانایی مدیران برای تحلیل و ادراک مسائل ، ٥٨ اوزارالی (٢٠١٥) در مورد توانایی مدیر برای تسهیل ایده پردازی و خلاقیت ، لورینکاوا (٢٠١٩)، استاچوا و همکاران (٢٠١٨) و انوار و بودی (٢٠١٨) در خصوص عامل اهمیت انگیزش مدیران و واتانوفاس و تاینگام (٢٠٠٧) در مورد نقش تعیین کننده عامل انعطاف پذیری و ثبات قدم مدیران در انجام اثربخش وظایف خود همخوانی دارد.