چکیده:
زمینه و هدف: موضوع امنیّت و دوام و پایداری آن، از جمله موضوعات پرکاربرد و پیچیده، مورد علاقه و مطالعه افراد و اندیشمندان در حیطه های مختلف علمی می باشد. فلاسفه، حقوق دانان، روانشناسان و جامعه شناسان، پزشکان، زیست شناسان و برنامه ریزان ملّی و شهری و نظایر آن در سطوح و ابعاد ملّی و بین المللی کماکان به این موضوع پرداخته و اهمیّت می دهند. به علاوه، از دیدگاه منابع شرعی و آموزه های قرآنی و روایی مقوله امنیّت و معیار آن به طرز دقیق و جامعی مورد اهتمام قرار گرفته و معرّفی شده است. به طور کلی، امنیّت و بستر آن، یعنی نظم، به حالت و وضعیّتی اطلاق می شود که فرد و یا جامعه از هرگونه خطر و آسیب بالفعل و بالقوّه ای دور بوده و می تواند با آرامش به حیات و زندگی خود ادامه دهد. در چنین شرایطی، فرد و جامعه نه خود را در خطر می بیند و نه احساس خطر می نماید. محقق در این جستار سعی دارد الزامات و مولفه های امنیّت پایدار در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی را مورد واکاوی، بحث و بررسی قرار داده و الگویی مناسب ارائه دهد.روش تحقیق: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و جمع آوری اطلاعات آن به روش کتابخانه ای صورت گرفته و اطلاعات به دست آمده به روش تحلیلی توصیفی بررسی گردیده است. لذا با عنایت به آنکه اطلاعات حاصل با استفاده از ابزار کتابخانه ای گردآوری شده است از کتب، مقالات و منابع اینترنتی و سایر منابع پژوهشی معتبر و در چارچوب قوانین و مقررات بین المللی به صورت فیش برداری استخراج گردیده است تا الزامات و مولفه های امنیّت پایدار در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی را مورد بحث و بررسی قرار دهد.نتایج و یافته ها: یکی از بخش های مهم جامعه، دانشگاه ها و مراکز علمی، به عنوان نهاد های مولّد به شمار می روند که نه تنها فضای امن و آرامش نیاز دارند، بلکه در چارچوب امنیّت کلان جامعه می توانند تاثیرگذار و برطرف کننده مشکلات عدیده باشند. البته، این امنیّت وقتی پایدار و بادوام است که جامع و همه جانبه باشد؛ یعنی نه تنها مبتنی بر معیار و زیرساخت کامل باشد، بلکه معطوف به همه ابعاد و لوازم آن باشد. با توجّه به مجموعه تهدیدهایی که عناصر متشکلّه و اصیل دانشگاه ها و مراکز علمی با آن موجه اند، برنامه ریزی اصولی و کلان در قالب ها و اشکال گوناگون و منبعث از شاخص های امنیت در جوامع متعارف و متعالی ضروری و اجتناب ناپذیر است. طبعاً یکی از برنامه های محوری، باورسازی اعتقادی و ارزشی عناصر تاثیرگذار و مداخله گر در دانشگاه ها و موسسات علمی و نظارت مستمر و هدفمند برآن است که می تواند فضای دانشگاه و محیط های علمی را از بسیاری از تهدیدها و اختلال های جدی دور نگهدارد و به توانمندی این مراکز در مسیر توسعه همه جانبه جامعه کمک نماید.
Background and purpose: The issue of security, durability and stability is one of the most used and complex issues, which is interested and studied by people and thinkers in various scientific fields. Philosophers, lawyers, psychologists and sociologists, doctors, biologists and national and urban planners and the like at the national and international levels and dimensions continue to address and care about this issue. In addition, from the point of view of Shariah sources and Quranic teachings and narration, the category of security and its criteria have been thoroughly and comprehensively studied and introduced. In general, security and its basis, i.e. order, refers to a state where an individual or society is far from any actual or potential danger and damage and can continue their life in peace. In such a situation, the individual and the society neither see themselves in danger nor feel danger. In this thesis, the researcher tries to analyze, discuss and examine the requirements and components of sustainable security in universities and higher education centers and provide a suitable model.Research method: The current research was conducted in terms of its practical purpose and information collection by library method and the obtained information was analyzed by descriptive analysis method. Therefore, considering that the resulting information has been collected using library tools, it has been extracted from books, articles, internet sources and other reliable research sources and in the framework of international laws and regulations in the form of a plug-in to meet the requirements and components of sustainable security. Discuss in universities and higher education centers.Results and findings: One of the important parts of the society, universities and scientific centers are considered as productive institutions that not only need a safe and calm environment, but also can be effective and solve problems within the framework of the overall security of the society. be many Of course, this security is stable and durable when it is comprehensive and comprehensive; It means that it is not only based on the standard and complete infrastructure, but also focuses on all its dimensions and accessories. Considering the set of threats that the organized and original elements of universities and scientific centers are justified by, fundamental and macro-planning in various formats and forms and emanating from security indicators in conventional and transcendental societies is necessary and inevitable. Naturally, one of the main programs is to build the beliefs and values of influential and intervening elements in universities and scientific institutions and continuous and targeted monitoring of it, which can keep the atmosphere of universities and scientific environments away from many serious threats and disorders. To help the ability of these centers in the path of comprehensive development of the society.
خلاصه ماشینی:
دانشگاه ها و مراکز علمي به عنوان بخشي از ساختار هاي موّلد جامعه ، به ويژه در حوزه هاي فرهنگي و اقتصادي به طور خاص و خرد،به شرايط امنيّتي مداوم و مستقر نياز دارند، اگر چه اين قلمرو، از منظر کلان تابع ارزش هاي مشترک اجتماعي و متأّثر از مؤّلفه هاي عام يک جامعه با امنيّت متعارف مي باشند.
مقام معظم رهبري در همين راستا و به تناسب شرايط حسّاس مملکت و به منظور تجميع عقول و ظرفيّت هاي ملّي و همچنين تسريع در پيشبرد اهداف عاليه نظام ، افکار و انتظارات خود را از جامعه علمي و دانشگاهي کشور به اين شرح تبيين فرمونده اند: « آن چيزي که ما از محيط هاي دانشجويي انتظار داريم ، پيشرفت علم ، پيشرفت انديشه سياسي، عمق انديشه ديني و ايمان ديني ، عمق معرفت ديني و روش بيني ديني، دست يافتن به قلمروهاي جديد، هم در زمينه علم و هم در زمينه سياست و هم در زمينه معرفت ديني در محيط دانشجويي است ، البته به کمک راهنمايان هر بخش .
با دقّت در ابعاد واقعي مقوله هاي امنيّت و نظم (فرهنگي، سياسي، اقتصادي، و اجتماعي) در جامعه از يک سو و همچنين سطوح متنوّع آرمان هاي بلند نظام ايراني – اسلامي به نحو مذکور در قانون اساسي، نقشه جامع علمي کشور و سياست هاي کلّي علم و فناوري که با ابعاد فوق الذّکر امنيّت و نظم همسويي دارد، در عين حال که توسعه کمّي و عددي دانشگاه ها و مراکز علمي و افزايش جمعيّت دانشجويي و دانش آموختگان يک فرصت اساسي در روند توسعه کشور به شمار مي رود، با اين وصف اگر متناسب با اهداف علمي و مطالبات دانشگاهيان و جامعه هدف ، برنامه ريزي جدّي و کارآمد صورت نگيرد، توسعه کمّي ديگر فرصت نخواهد بود و مي تواند به شکل هاي گوناگون براي حيات و حيثيّت کشور تهديد آميز و خطرناک باشد.