چکیده:
حق مالکیت به عنوان اساسی ترین کامل ترین حق عینی انسانها بوده که از زمان خلقت انسان به وجود آمده است. مالکیت یک رابطهی اعتباری بین اشخاص و اشیاء است که در قانون اساسی در اصول 22 و 47 (احترام به حق مالکیت) و در شرع به موجب قاعده احترام، آیه « اکل مال بالباطل» و حدیث حرمت مال مسلمانان همچون حرمت خون آنها مورد توجه و احترام قرار گرفته شده به طوری که شخص می تواند به موجب این حق، در شی مورد تملک خود به عنوان مالک هرگونه تصرفی را در محدوده قانون و شرع انجام دهد و از سوی دیگر برای افراد جامعه یک تکلیف هنجاری را به این معنا که به دامنهی مالکیت شخص مالک احترام گذارند ایجاد میکند. بنابراین مالکیت از جمله مفاهیمی است که با تمامی افراد جامعه سروکار داشته و شناخت مفهومی دقیق از آن می تواند با توجه به آثاری که در جامعه دارد از اهمیت بسیاری برخورد باشد. بین علما در مفهوم مالکیت اتفاق نظر وجود ندارد، عده ای این مفهوم را یک مفهوم مستقل نمیدانند بلکه باید یک موصوفی به عنوان محل خارجی برای آن وجود داشته باشد و عدهای دیگر برای این مفهوم وجود مستقل اعتباری قائلند. بنابراین مسائلی همچون دامنهی مالکیت، اوصاف و ویژگی های مالکیت نیز تحت تأثیر این مفهوم قرار خواهد گرفت.
The right to property has been the most complete objective and fundamental human right that has arisen since the creation of man. Ownership is a credit relationship between persons and objects that is considered in the constitution in Articles 22 and 47 (respect for the right to property) and in the Shari'a according to the rule of respect, the verse "the property of false property" and the hadith of the sanctity of Muslim property such as the sanctity of their blood. Respected in such a way that a person can, by virtue of this right, make any seizure of the object of his possession as the owner within the limits of law and sharia, and on the other hand, perform a normative duty for the members of society in the sense that Creates respect for the owner's personal property. Therefore, ownership is one of the concepts that deal with all members of society and knowing the exact concept of it can be very important considering the effects it has on society. There is no consensus among scholars on the concept of ownership, some do not consider this concept as an independent concept, but there should be a description as an external place for it, and others credit this concept of independent existence. Therefore, issues such as the scope of ownership, attributes and characteristics of ownership will also be affected by this concept.
خلاصه ماشینی:
مالکيت يک رابطه ي اعتباري بين اشخاص و اشياء است که در قانون اساسي در اصول ٢٢ و ٤٧ (احترام به حق مالکيت ) و در شرع به موجب قاعده احترام ، آيه « اکل مال بالباطل » و حديث حرمت مال مسلمانان همچون حرمت خون آنها مورد توجه و احترام قرار گرفته شده به طوري که شخص مي تواند به موجب اين حق ، در شي مورد تملک خود به عنوان مالک هرگونه تصرفي را در محدوده قانون و شرع انجام دهد و از سوي ديگر براي افراد جامعه يک تکليف هنجاري را به اين معنا که به دامنه ي مالکيت شخص مالک احترام گذارند ايجاد ميکند.
با توجه به اصل ٤٤ و ١٤٧ قانون اساسي اين نکته برداشت مي شود که اصل تسليط ، مفهوم پيشين خود را ندارد و مالکيت وسيله اي براي حفظ منافع عمومي است و تنها در مواردي مورد حمايت قانونگذار قرار مي گيرد که شيوه اکتساب و اجراي آن در مسير هدفهاي قانونگذاري باشد.
انحصار مالکيت در اين معنا، مالک حق دارد به تنهايي و به صورت کامل ، حقش را اجرا کند و هيچکس بدون اذن و اجازه او حق تصرف در مال او را ندارد، مطابق ماده ٣١ قانون مدني: «هيچ مالي را از تصرف صاحب آن نمي توان بيرون کرد مگر به حکم قانون » معناي انحصاري بودن مالکيت ، چنان با اطلاق درآميخته است که جدايي بين آن دو مشکل است ، اما هرگاه ، «انحصار» در مقابل معناي «اطلاق » قرار گيرد به معناي «عدم تجزيه » است .