چکیده:
امروزه رسانههای اجتماعی نقش مهمی در تحکیم روابط اجتماعی و وحدت نمادین جامعه داشته و به یک نوع سبک زندگی در بین جوانان تبدیل شده است. گسترش و نفوذ شبکههای اجتماعی بر پایه نظریههای کلمن، پاتنام، فوکویاما و بوردیو، تغییرات زیادی را در رفتار و ذهنیت مردم بوجود آورده و این تحقیق بر آن است که نقش رسانههای اجتماعی استان مازندران را در ارتقاء سرمایه اجتماعی و فرهنگی این استان مورد بررسی قرار دهد.. روش این تحقیق از نظر نوع تحقیق کاربردی و از نظر شیوه اجرا یک روش آمیخته (کیفی و کمی) است. ابتدا در بخش کیفی تلاش شده است که با اجرا مصاحبههای نیمه ساختار یافته، نقش این رسانههای در فرایند تولید سرمایههای اجتماعی و فرهنگی اخذ و سپس با بهره گیری از روش کمی، دیدگاهها مورد ارزیابی قرار گیرد. جامعه آماری بخش کیفی نخبگان و بخش کمی کارشناسان حوزه سرمایه اجتماعی و رسانهها هستند که با شیوه نمونه گیری احتمالی انتخاب شدند.دادههای کیفی با استفاده از کد گذاری و دادههای کمی با استفاده از تحلیلهای آماری مورد بررسی و آزمون قرار گرفتند. نتایج نشان میدهد که بیشترین نقش رسانههای اجتماعی مازندران در شکلگیری تعاملات بین کاربران 1- در موضوع تعامل فردی: اشتراکگذاری مطالب ارزشی، - همکاریهای و گفتمان دوجانبه، - انتقاد و ارزیابی از نحوه عملکرد دیگران به ویژه مسئولین و وادار کردن مسئولین به پاسخگویی مسئولین و تبادل اطلاعات آنلاین است. 2- در موضوع تعامل اجتماعی: برگزاری جلسات مشترک (کلاب هاوس) - برقراری ارتباط آنلاین بین گروهها و اقشار اجتماعی - تعامل بین سازمانهای مردم نهاد. 3- تعامل برای آموزش همگانی: افزایش سواد رسانهای - افزایش آگاهیهای عمومی از قوانین - شناساندن جرایم و مجازاتهای آن - مطرح شدن تکالیف و حقوق شهروندان - ایجاد نگرش و جلب مشارکت مردمی و فعالیتهای سازمانهای مردم نهاد. 4- تعامل برای تولید رسانه: کیفیت برنامههای رسانهای و تولید تبلیغات. 5- تعامل برای اقناع پیام رسانی به دیگران: دادن اطلاعات صحیح به مخاطبان- عدم اغراقگویی و متناسب بودن پیامها با نیازهای مخاطبان بوده است.