چکیده:
مقدمه: در سالهای اخیر محققانی در سطح جهان به مطالعه راجع به ارتباط علایم عصب شناختی نرم و اختلال نقص توجه/ بیش فعالی پرداخته اند. پژوهش حاضر بر اساس نیاز موجود در کشورمان به مطالعاتی ازین دست، و با هدف مقایسه ی اثرات دارودرمانی و بازی های توجهی بر این علائم انجام شده است. روش کار: این پژوهش به شیوه ی نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری، با گروه گواه، و بر روی نمونه ای شامل یکصد تن از دانش آموزان پسر دارای اختلال نقص توجه/ بیش فعالی در سال تحصیلی 96-1395 به انجام رسید. پس از اجرای پرسشنامه ی عصب شناختی کمبریج و مقیاس کانرز، با توجه به نمرات بدست آمده و نقطه ی برش، آزمودنی ها در دو گروه علایم عصب شناختی نرم بالا و پایین جای گرفته و هرکدام از گروه ها بصورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه (مجموعا شش گروه) گمارده شدند و مداخله های درمانی روی آنان صورت گرفت. داده های بدست آمده با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: تحلیل داده ها روشن ساخت که گروه های آزمایشی و گروه گواه با یکدیگر تفاوت معنی داری دارند و دو روش درمانی بصورت مشخص و بر اساس شدت علائم عصب شناختی، و بیش فعالی تاثیر خود را برجای نهاده اند.. نتیجه گیری: دارودرمانی بیشتر بر علائم شدید عصب شناختی نرم، و بازیهای توجهی بر علائم خفیف اثر داشته است. نتایج مذکور می تواند در انتخاب نوع درمان، بر حسب شدت علائم عصب شناختی، یاریگر درمانگران باشد.
Introduction: During the recent years, the relationship between neurological soft signs (NSS) and attention deficit/hyperactivity disorder (ADHD), was investigated by researchers around the world. This study accomplished due to the country necessities, with the aim of comparing the effects of drug therapy and attentional play therapy on NSS signs.
Methods: This was a quasi-experimental study with pre-test, post-test, and a control group; in which 100 pupils with diagnosis of ADHD were participated in the academic year of 2016-2017. Following the administration of Cambridge neurological questionnaire, and Conners scale, and according to pupil’s scores and its cut of point, the subjects were divided into two groups of low scores and high scores of NSS signs; then each group was randomly assigned into three groups (two experimental and one control) which were totally six groups. After introducing the interventions, the data was analyzed by repeated measures ANOVA.
Results: The analysis of the data revealed a significant difference between experimental and control groups; and two interventions have had specific effects, based on severity of NSS signs and hyperactivity.
Conclusion: Drug therapy was more effective on severe neurological soft signs, while attentional plays was more effective on low NSS. The results could be useful for therapists, as a guide in selecting the type of therapy according to the severity of neurological soft sigs.