چکیده:
یکی از موضوعات علم معانی بررسی جملات از منظر کاربردهای ثانوی آن است که کاربر زبان، گاه از این اغراض ثانوی کلام با استفاده از شیوهها و شگردهای بلاغی برای نفوذ یافتن در مخاطب، اقناع و تأثیر در وی به منظور نیل به مقاصد خاصّی بهره میگیرد. در این جستار با بهرهگیری از روش توصیفی-تحلیلی و آماری، نامههای رشیدالدّین فضلالله، وزیر دانشمند دورۀ ایلخانان مغول، با عنوان سوانحالافکار از منظر کاربست اغراض ثانوی کلام بر اساس علم معانی بررسی میشود. از این رو، پرسش اصلی این پژوهش آن است که رشیدالدّین برای اقناع مخاطب به منظور دستیابی به کارکرد اصلی نامهها از چه شگردهای بلاغی بهره برده و دیگر آن که کدام شگردهای بلاغی بیشترین کاربست را به عنوان شاخص سبکی در نامههای رشیدالدّین به خود اختصاص داده است و چرا؟ نتایج بهدستآمده حاکی از آن است که رشیدالدّین برای تأثیر بر مخاطب و در نتیجه اقناع وی از فرایندهای مجابی متنوّعی بهره برده و پرکاربردترین شگردهای بلاغی که میتواند به عنوان شاخصههای سبکی وی بر اساس علم معانی مورد توجّه قرار گیرد؛ عبارتاند از: «تکریم و تعظیم افراد»، «تأکید بر کلام با استفاده از مترادفات» و «ابراز و بیان احساسات و عواطف». کاربست هریک از این فرایندهای مجابی به عنوان برجستهترین ترفندهای اقناعی رشیدالدّین در نامهها از سویی تأکیدی است بر شخصیّت فرهیختۀ رشیدالدّین و از سوی دیگر، نشان از گزینش روشهای بلاغی در ارتباط مؤثّر بینافردی دارد که مؤیّد احترام و تکریم شخصیّت افراد است. ضمن آن که رشیدالدّین با کاربست پرتکرار «بیان و ابراز احساس» مخاطب را با اندیشۀ خود همراه میکند، با او در محور افقی قرار میگیرد و به این ترتیب میتواند او را با نظر خویش همسو نماید. بنابراین میتوان رشیدالدّین را در جایگاه سخنوری دانست که از سویههای اقناعی بلاغی گوناگون برای جلب مخاطب به درک مطلوب خود و پذیرش آن، بهرهمند شده و این امر نشان از توانش ارتباطیِ اقناعیِ ویژۀ رشیدالدّین دارد و گویای دانش سخنوری وی است که در پژوهشهای ادبی کمتر به آن توجّه شده است. همچنین بر اساس این جستار آشکار شد رشیدالدّین بنا بر نوع مخاطب و جایگاه وی از روشهای اقناعی متناسب با شخصیت هر گروه از افراد بهره برده است.
one of the subjects of semantic science is the examination of sentences from the perspective of secondary uses. the language user sometimes uses these secondary purposes of words by using rhetorical tricks to penetrate the audience in order to achieve certain goals. in this essay, using the descriptive-analytical and statistical method, the letters of rashid al-din under the title “savaneh al-afkar-e rashidi” are examined from this point of view. therefore, the main question of this research is what rhetorical techniques rashiduddin used to persuade the audience in order to achieve the main function of his letters, and which rhetorical techniques are the most used as stylistic indicators in rashiduddin's letters, and its reason what could be?the obtained results indicate that rashid al-din used various persuasive processes to influence the audience and persuade him, and the most used rhetorical techniques that can be considered as his stylistic features based on the science of semantics; include: "respecting and honoring audience", "emphasizing words using synonyms" and "expressing feelings and emotions". the use of each of these rhetorical processes as rashiduddin's most prominent persuasive tricks in his letters is, on the one hand, an emphasis on rashiduddin's cultured personality, and on the other hand, it shows the choice of rhetorical methods in effective interpersonal communication, confirming his respect to the letter audience. at the same time, rashiduddin brings the audience with his thoughts through the frequent use of "expression of feeling", he is placed in the horizontal axis with him, and he can align him with his opinion. therefore, rashiduddin can be seen as an orator who used various rhetorical persuasive methods to influence the audience and persuade him, which shows rashiduddin's special persuasive communication ability and shows his oratorical knowledge, which has received less attention in literary research. meanwhile, it was revealed that rashiduddin used different persuasive methods according to the personality of each audience group.
خلاصه ماشینی:
از اين رو، پرسش اصلي اين پژوهش آن است که رشـيدالدين بـراي اقنـاع مخاطب به منظور دستيابي به کارکرد اصلي نامه ها از چـه شـگردهاي بلاغـي بهـره برده و ديگر آن که کدام شگردهاي بلاغي بيشترين کاربست را بـه عنـوان شـاخص سـبکي در نامـه هـاي رشـيدالدين بـه خـود اختصـاص داده اسـت و چـرا؟ نتـايج به دست آمده حاکي از آن است که رشيدالدين براي تـأثير بـر مخاطـب و در نتيجـه اقناع وي از فرايندهاي مجابي متنوعي بهره برده و پرکاربردترين شـگردهاي بلاغـي که ميتواند به عنوان شاخصه هاي سبکي وي بر اساس علم معاني مورد توجـه قـرار گيرد؛ عبارتاند از: «تکريم و تعظيم افراد»، «تأکيد بر کلام با استفاده از مترادفـات» و «ابراز و بيان احساسات و عواطف ».
از اين رو، با بهرهگيري از روش توصيفي- تحليلي و آماري، نامه هاي رشيدالدين از نظر کاربست اغراض ثانوي کلام بر اساس علم معاني -بدون توجه به انشايي يا خبري بودن جملات آن- بررسي ميشود تا آشکار شود رشيدالدين فضل الله به عنوان نويسندة نامه ها در سوانح الافکار براي تأثير بر مخاطب و اقناع او به منظور دستيابي به کارکرد اصلي نامه ها -که همان اهداف وي از نگارش نامه هاست - از چه شگردهاي بلاغي بهره برده و ديگر آن که بر اساس بررسي آماري و کمي، کدام شگرد در نامه هاي رشيدالدين خطاب به مخاطبان بيشترين کاربست را به عنوان شاخص سبکي دارد؟ و چرا؟ شايستۀ يادآوري است اگرچه پژوهش هايي با اين رويکرد و رويکردهاي مشابه دربارة آثار ادبي انجام شده، ولي تاکنون پژوهشي با اين عنوان و موضوع دربارة نامه هاي رشيدالدين ١.