چکیده:
این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی دارودرمانی و ترکیب دارودرمانی و درمان ACT بر اضطراب، نگرانی، اجتناب تجربهای و سرسختی روانشناختی زنان مبتلا به GAD انجام شد. این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروههای آزمایش و کنترل بود. جامعه پژوهش را کلیه زنان مبتلا به GAD شهرستان فریدونشهر در تابستان 1396 تشکیل میدادند که از میان زنان مراجعه کننده به بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) این شهرستان، با نظر روانپزشک بخش و روانشناس بالینی تشخیص GAD گرفته بودند، تعداد 30 نفر با روش نمونهگیری هدفمند بهعنوان نمونه انتخاب و با روش تصادفی در سه گروه مساوی (هر گروه 10 نفر) جایگزین شدند. درمان دارویی برای هر دو گروه مداخله در یک دورهی حداقل 8 هفتهای بود و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای یک گروه (ترکیبی) در 8 جلسه یک ساعته بهصورت فردی صورت گرفت. پیش و پس از درمان، پرسشنامه اضطراب اشپیلبرگر (Spielberger et al. , 1983)، پرسشنامه نگرانی پنسیلوانیا (Meyer et al. , 1990)، پرسشنامه اجتناب تجربی چندبعدی (Gámez et al. , 2011) و پرسشنامه سرسختی روانشناختی (Kobasa et al. , 1982) تکمیل شد. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS-25 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که درمان داوریی و درمان ترکیبی در گروههای آزمایشی باعث کاهش نمرات نگرانی، اضطراب، اجتناب تجربهای و افزایش نمرات سخت رویی روانی شده است. همچنین، در متغیرهای اجتناب تجربهای و سخترویی روانی بین گروههای آزمایش و کنترل تفاوت معنیداری وجود داشت (05/0>P) و ترکیب دارودرمانی و درمان ACT اثربخشی بیشتری در این متغیرها داشت. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، ترکیب دارودرمانی و درمان ACT اثربخشی بیشتری نسبت به دارودرمانی در کاهش علائم و ویژگیهای مرتبط با GAD در زنان دارد.
The aim of this study was to compare the effect of medication and combined medication and ACT on anxiety, worry, experiential avoidance and psychological hardiness of women with GAD. This was a quasi-experimental study with pre-test and post-test design with experimental and control groups. The present study population consisted of all women with GAD in Fereydunshahr city in the summer of 2017. Thirty women were purposefully selected as a sample and randomly assigned to three equal groups (10 people in each group). Medication was prescribed for all affected women, for at least a five-week period, and in combined intervention group, 8 one-hour sessions of ACT was performed individually. The Spielberger State-Trait Anxiety Inventory (Spielberger et al., 1983), Penn State Worry Questionnaire (Meyer et al., 1990), Multidimensional Experiential Avoidance Questionnaire (Gamez et al., 2011) and Psychological Hardiness Questionnaire (Kobasa et al., 1982) were administered before and after treatment. Covariance analysis was used for data analysis. The results showed that both medication and combined interventions in the experimental groups decreased the mean scores of anxiety, worry, and experiential avoidance, and increased the mean scores of psychological hardiness. Also, there was a significant difference between the experimental and control groups in the variables of experimental avoidance and psychological hardiness (P <0.05), and combined medication and ACT were more effective in these variables. According to the findings of this study, combined medication and ACT are more effective than medication in reducing GAD-related symptoms and features in women.
خلاصه ماشینی:
واژههای کلیدی: مداخلهی ترکیبی، دارو درمانی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، اختلال اضطراب فراگیر، زنان The effect of medication and combined medication and acceptance and commitment therapy on anxiety, worry, experiential avoidance and psychological hardiness in women with generalized anxiety disorder Mahvash Akbari, M.
مطالعات اخیر نشان داده است که افرادی که سخترویی بالایی دارند بهتر میتواند سطوح تنشها و فشارهای زندگی را تحمل کنند (Leslie & Hutchinson, 2018; Mlinac & Schwabenbauer, 2018; Senneseth, Hauken, Matthiesen, Gjestad, & Laberg, 2017) و بهطورکلی سخت رویی با انواع اختلالات اضطرابی رابطه منفی دارد (Hashemi, Darvizeh & Yazdi, 2019; Kowalski, & Schermer, 2019).
امروزه استرس و اضطرابها بیشتر از هر زمان دیگر سلامت روان انسانها را به مخاطره انداختهاند، بهگونهای که پژوهشهای متعددی همواره در پی کشف رویکردهای درمانی بوده اند که در شرایط آسیبزا به کمک انسان بیایند، یکی از این رویکردها درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (Acceptance and Commitment Therapy) میباشد (Coto-Lesmes, Fernández-Rodríguez, & González-Fernández, 2020; Bluett, Homan, Morrison, Levin, & Twohig, 2014).
بررسیهای اخیر نشان میدهد که این شیوهی درمانی برای درمان اختلالات هیجانی (از جمله اضطراب و افسردگی) موثر میباشد (Mirghiasi, Namdari, Samandari & Mortazi, 2019; Kelson, Rollin, Ridout, & Campbell, 2019; Coto-Lesmes et al.
همچنین، مداخلات بسیاری نقش انواع دارودرمانی را در اختلالات اضطرابی (به ویژه GAD) نشان دادهاند (Jakubovski, Johnson, Nasir, Müller‐Vahl & Bloch, 2019; Tomasi, Lisoway, Zai, Harripaul, Müller & et al, 2019).
, 2019; Chen, Huang, Hsu, Ouyang & Lin, 2019; Abedi, Kiani, Faramarzi, Shoushtari & Golshani Monnazah, 2012).