چکیده:
مسالۀ نکاح موقت یک از مباحث مهم فقهی می باشد که بعد از فوت پیامبر مورد مناقشه بین شیعه و سنی بوده است. شیعیان با تمسک به قرآن، سنت و اجماع اصل آن را اثبات می کنند، در حالی که منابع فقهی مذاهب اهل سنت قائل نسخ آن توسط خلیفه دوم هستند. اما یکی از مسئله مهمی در خصوص متعه بیان می شود حداکثر مدت زمان آن می باشد به عبارتی مثلا فردی که دارای 30 سال سن می باشد می تواند ازدواج موقت به مدت 99 سال انجام دهد؟! در این خصوص سه نظر وجود دارد: عده آن عقد موقت را باطل می دانند، عده ای دیگر قائل به صحت آن بوده و آن را عقد دائم می دانند و در نهایت عده ای قائل به صحت آن هستند. در این مقاله بعد از بیان ادله ازدواج موقت و اثبات آن، به بررسی اقوال ازدواج موقت طولانی مدت پرداخته شده که در نتیجه یافت می شود که شریعیت از حیث قلت و کثرت تخمینی ندارد و ازواج موقت بلند مدت صحیح می باشد.
خلاصه ماشینی:
(كتاب النكاح (مكارم)؛ ج5، ص: 8) و یا عبارت است از اینکه زنی عاقل و آزاد خودش را در مقابل مهریه مشخص (در ضمن عقد) برای مدتی به ازدواج مردی در آورد بدون اینکه هیچ مانع نسبی و سببی و موانع دیگر وجود داشته باشد (شیخ طوسی، ج ۴، ص ۳۴۰ ) که با اتمام زمان ازدواج یا بخشیدن باقی آن از سوی مرد عقد، نکاح بدون طلاق پایان می پذیرد (المتعة، ج ۱، ص۲۹) علمای متقدم نظیر شیخ صدوق، قاضی ابن براج، ابن ادریس حلی و نیز معاصرانی نظیر آیت الله خویی، امام خمینی، آیت الله گلپایگانی و سید علی میلانی و ...
(كاشف الغطاء، 1388 ش، ص 230) مبنای مشروعیت نکاح موقت از مسائل غير قابل انكارى در فقه اصل نكاح متعه (ازدواج موقت) مي باشد كه از طرف شخص پيامبر اسلام(صلی الله عليه وآله) تشريع و تجويز شده و جمعى از اصحاب پيغمبر(صلى الله عليه و آله) مانند عبدالله بن عباس، جابر بن عبدالله انصارى، عمران بن حصين، عبدالله بن مسعود، اُبَىّ بن كعب و امثال آنها، در زمان حيات آن حضرت و بعد از رحلت او از اين قانون استفاده كرده اند و فتوا به جواز «متعه» داده اند (المتقي الهندي، 1401 ق، ج 5، ص 264) اما ازدواج موقت از به دستور خلیفه دوم ممنوع شده و حکم آن را نسخ اعلام نمود در حالی که شیعیان این حکم منسوخ ندانسته و آن را مشروع می دانند و اثبات آن به ادله زیر استناد می کنند: الف) اطلاقات ادلّۀ نكاح از طریق اطلاقات ادله نکاح می توان حکمبه صحت ازدواج موقت داد، به عنوان مثال وقتى آيه مىفرمايد: «وَ أَنْكِحُوا الْأَيامى مِنْكُمْ» انكحوا اطلاق دارد و شامل نكاح دائم و موقّت مىشود و يا وقتى روايت مىفرمايد: «تناكحوا تناسلوا ...