چکیده:
مسئله کاهش آسیب پذیری ساختمانها و شریان های حیاتی در برابر زلزله را می توان یکی از چالش های دهه اخیر در کشور دانست. از آنجائی که اکثر سازه های موجود در کشور ایران در برابر زلزله مقاوم نیستند و بیشتر این سازهها زلزله مهمی را تجربه نکردهاند نیازمند مقاوم سازی هستند. در ایران پروژه های مقاوم سازی ساختمان های دولتی از اواسط دهه ٨٠ شروع شده و تاکنون ادامه داشته است. از مهمترین این پروژهها میتوان به پروژه های وسیع مقاوم سازی مدارس در استان های مختلف اشاره داشت. از اینرو دستورالعمل بهسازی لرزه ای ساختمان های موجود (نشریه ٣٦٠) به همین منظور تدوین شده است. در این تحقیق پس از معرفی و تشریح اجرای روش های مختلف تقویت اعضای سازه بتنی، یک ساختمان بتنی ٥ طبقه با سیستم قاب خمشی و مطابق با دستورالعمل ویرایش دوم استاندارد ٢٨٠٠ در نرم افزار SAP2000 مدلسازی و طراحی گردید و سپس تحت ویرایش چهارم استاندارد ٢٨٠٠ مورد ارزیابی قرار گرفت و سطح عملکرد آن بر مبنای دستورالعمل بهسازی لرزه ای محاسبه گردید. با توجه به نتایج تحلیل ساختمان ضعیف بوده، در نتیجه با سه روش مقاوم سازی گردید. نتایج نشان میدهد تمامی روش های انتخابی (تقویت با دیوار برشی بتنی، مهاربند هم محور فولادی و میراگر ویسکوز) توانستند سطح عملکرد ساختمان را به سطح ایمنی جانی افزایش دهند. از لحاظ کاهش تغییرمکان، میراگر ویسکوز بهترین عملکرد را دارا بوده و سطح عملکرد مطلوب تری را ارائه مینماید. با در نظر گرفتن تمامی جوانب مقاوم سازی از جمله راحتی اجرا و هزینه های انجام، تقویت ساختمان با استفاده از دیوار برشی مناسب -ترین گزینه می باشد.