چکیده:
یکی از اساسیترین جنبههای فرایند آموزش- یادگیری در درس تاریخ، سنجش کلاسی است. در این پژوهش تلاش شده تا به راهبردهای اساسی در سنجش تکوینی در درس تاریخ پرداخته شود. سنجش تکوینی یا سنجش برای یادگیری با مشارکت یادگیرنده و همکاری معلم در جریان یادگیری واحدهای یادگیری رخ میدهد. هدف این نوع سنجش بهبود نحوه یادگیری دانش، مهارتها و کاربرد آنها در موقعیتهای واقعی است.
یافتههای پژوهش بیانگر آن است که سنجش تکوینی (مستمر) در درس تاریخ با استفاده از انواع روشهای جمعآوری اطلاعات چون آزمونهای مداد کاغذی، فرمهای مشاهدۀ رفتار و نیز آزمونهای عملکردی صورت میگیرد. معلم بازخوردهای توصیفی کارآمدی برای بهبود و هدایت یادگیری ارائه میدهد، طوری که با کاهش اضطراب امتحان در دانش آموز، سطحِ کیفی یادگیری کلاسی و سلامت روان آنان در درس تاریخ افزایش مییابد. گردآوری دادهها به صورت اسنادی، کتابخانهای و میدانی بوده و روش پژوهش در این مقاله توصیفی – تحلیلی است.
One of the most basic aspects of the teaching-learning process in history is classroom assessment. In this research, an attempt has been made to address the basic strategies in formative assessment in history. Formative assessment or assessment for learning occurs with the participation of the learner and the cooperation of the teacher during the learning process of learning units. The purpose of this type of assessment is to improve the way of learning knowledge, skills and their application in real situations. The findings of the research show that formative (continuous) assessment in the history course is done using a variety of data collection methods such as paper-pencil tests, behavior observation forms, and performance tests. The teacher provides effective descriptive feedback to improve and guide learning, so that by reducing the students' exam anxiety, the quality level of classroom learning and their mental health in the history lesson increases. The data collection is in documentary, library and field form and the research method in this article is descriptive-analytical.
خلاصه ماشینی:
يافته هاي پژوهش بيانگر آن است که سنجش تکويني (مستمر) در درس تاريخ با استفاده از انواع روش هاي جمع آوري اطلاعات چون آزمون هاي مداد کاغذي ، فرم هاي مشاهدة رفتار و نيز آزمون هاي عملکردي صورت ميگيرد.
دبير تاريخي که شايستگي سنجش دارد با جمع آوري مستمر شواهد يادگيري دانش آموزان ضمن بازخورد موثر به آنان و کمک به رفع نواقص يادگيري، به طور پيوسته فرايند مديريت خود در کلاس درس را اصلاح ميکند تا نتايج يادگيري دانش آموزان بهبود يابد.
در اين پژوهش فشرده ضمن مرور رويکرد و اصول ارزشيابي پيشرفت تحصيلي در برنامه درسي ملي(زير نظام سند تحول بنيادين ) و برخي از مهمترين عناصر سنجش براي يادگيري در کلاس درس تاريخ ارائه شده است .
سنجش تکويني (مستمر يا فرايندي ): مجموعه اقدامات و فعاليت هايي است که به صورت مستمر توسط معلم و دانش آموز و ساير ارزيابي کنندگان به منظور بهبود فرايند ياددهي يادگيري ، در طول هر نوبت به عمل مي آيد که شامل انجام تکاليف درسي ، آزمون هاي عملکردي ، فعاليت هاي فردي يا گروهي مرتبط با درس خارج از کلاس (فعاليت هاي مطالعاتي و پژوهشي ) ارزشيابي هاي باز و مشاهدات تدريجي رفتار و خودارزيابي است (همان : ٩١؛ ويليام ، ١٤٠٠: ٨٣).
برگزاري آزمون هاي کتبي مکرر کلاسي و يا هماهنگ در مدرسه و ثبت ميانگين نمره هاي آنها به عنوان نمره مستمر با اهداف سنجش تکويني در تعارض است و موجب ايجاد اضطراب مضاعف در دانش آموزان و تنفر آنان از درس تاريخ خواهد شد.
در سنجش تکاليف عملکردي درس تاريخ لازم است معيارهاي عملکرد مطلوب از پيش براي دانش آموزان تبيين شود.