چکیده:
کار و زندگی» دو نهاد مهم برای فرد و جامعه به شمار میآیندء و برقراری تعادل میان نقشهای شغلی و خانوادگی» اهمیتی بهسزا در پیشبرد موفق اهداف دارد. همهگیری جهانی کووید-۱۹ در سال ۲۰۲۰ میلادی, زندگی تمام مردم را به گونههای مختلف تحت تاثیر قرار داد و با چالشهایی مختلف روبهرو کرد. زنان که همواره محور و نقطةّ کانونی خانواده به شمار می روندء نقش مهمی در این بحران برعهده داشتند. در این میان» زنان اعضای هیات علمی مراکز عالی آموزشی و پژوهشی,» به علت حجم فراوان وظایف حرفهای, با دشواریهایی بیشتر برای برقراری تعادل بین نقشهای شغلی و خانوادگی بهویژه در بحران کرونا مواجه بودند؛ بنابراین لزوم ثبت و ضبط خاطرات و تجربه زیسته آنهاء راهی مناسب به منظور تبیین تجربیات زنان طی زندگی در این بحران جهانی است. بحران کوید-۱۹ این فرصت را فراهم آورد تا به تجربة زیستة زنان عضو هیات علمی در همهگیری این بیماری پرداخت تا راهگشای آیندگان باشد. این پژوهش به روش کیفی و با انجام مصاحبه با ۳۰ نفر از زنان عضو هیات علمی دانشگاهها و پژوهشگاههای تهران در ایام کرونا انجام شده» و به تحلیل محتوای کیفی مصاحبهها پرداخته است. یافتههای این پژوهش در بخش کار و زندگی ارائه گردید. به طوری که حوزة کار شامل «مدیریت زمان»» «محو شدن مرز بین خود شاغل و خود خانهدار» «چند نقشی بودن هم زمان و فشار نقشها» «رسیدگی به امور عقب افتادة پژوهشی»» «اختلال در روند انجام وظایف»» و حوزة زندگی شامل «خانه نشینی ناگزیر»» «فرهنگ قرنطینه و شیوة تنها زیستن»» «رویداد تروماتیک شده» «ترومای فرهنگی یا شوک فرهنگی» «بازآفرینی در معنای خانه»» «تغییر شکل اوقات فراغت در خانه و فراغت آشفته مادران»» انباشت فرسودگی ناشی از نگرانی سلامت اعضای خانواده» ظهور پیدا کرده است.