چکیده:
در این مقاله، تاریخ ترجمه قرآن کریم مورد بررسی قرار گرفته است. در آغاز مقاله، تعریف لغوی و اصطلاحی ترجمه ذکر شده و سپس بحثی خاص پیرامون جواز و عدم جواز ترجمه ضمن نقل اقوال طرفین دعوا مطرح شده است و دلائل هر دو گروه به صورت محدود مورد بررسی قرار گرفته است. در ادامه مقاله ،سلمان فارسی به عنوان اولین مترجم قرآن کریم به زبان فارسی معرفی گردیده که سوره فاتحه را به فارسی برگردانده است مؤلف، قرن سوم و چهارم هجری را به عنوان آغاز رسمی ترجمه قرآن کریم به زبان فارسی اعلام نموده و شواهد خود رادراین باره ذکر کرده است .
خلاصه ماشینی:
"زمخشری در تفسیر آیه 196 سوره شعراء(وانه لفی زبر الاولین)میگوید: ابوحنیفه در جواز قرائت قرآن به فارسی در نماز، به این معنی احتجاج کردهاست که به اعتبار این آیه، حتی اگر قرآن به زبانی غیر عربی ترجمه شود باز هم قرآن است زیرا معانی قرآن در ترجمه وجود دارد(2)؛ به دلیل همین اعتقاد است که گلدزیهر میگوید: دشمنان ابوحنیفه اورا به مجوس گرایی متهم کردند، زیراکه وی نخستین بار این سخن رادر باره زبان فارسی باز کرده بود.
(3) افراد دیگری نیز اعتقاد به تحریم ترجمه قرآن به غیر زبان عربی داشتند ،مانند «زرکشی »که در کتاب «البحرالمحیط» در این مورد میگوید: ترجمه قرآن به فارسی و غیر آن جایز نیست، بلکه واجب است که قرآن به همان صورتی قرائت گردد که اعجازآن را میرساند و بدان وابسته است، زیرا ترجمه، از بیان اعجاز قرآن قاصر است.
(24) به شهادت تاریخ در دوره پادشاهان همین سلسله بود (منصوربن نوح سامانی ـ حکومت 350ـ366)که قرآن یا تفسیر قرآن به طور رسمی و برای نخستین بار با اجازه علمای ماوراءالنهر به فارسی ترجمه شده است.
برای دست زدن به چنین ترجمهای ارزنده، احراز شرایط و رعایت مواردی خاص از سوی مترجم ضروری دانسته شده است که از جمله آنها میتوان به اصل ایمان و اعتقاد، تسلط کامل به زبان و ادبیات فارسی و عربی، وسعت دایره واژگان، احاطه تمام به علوم قرآنی و ادبی و زیبایی شناسی کلام، آگاهی از مسائل تاریخی و فرهنگی و آداب و سنن، فهم کامل قرآن وانس با قرآن اشاره کرد."