خلاصه ماشینی:
"این بدان معنی نیست که روند این دو فصل در طولانی کردن دیالوگها باشد بلکه برعکس میبایست کاملا میلی شدید به سمت ایجاز کند و این کار باعث میشود که این«دو فصل استراحت»نمایشنامهء واقعگرا از اتفاقات وهمی و بیربط مصون بماند و خود فینفسه همان تلاشی را که آن سه فصل برای تجسم بخشیدن حوادث و گفتارها وامیدارند نسبت به آن اهتمام ورزند و همین اهتمام نهایی که به تبع حوادث امکانپذیر میگردد-بدون هیچ تردیدی-در رشد شخصیتها و انتخاب وقایع و به طور کلی باید گفت همه آنها در کمک کردن به ارائه شکل دراماتیک نمایشنامه و عوامل وابسته به آن،نقشی اساسی خواهند داشت و همین امر به ما این امکان را خواهد داد که نمایشنامه نه فقط چند فصل و فاصلههای استراحت برای تماشاگر که نفسی تازه کند و سیگاری بکشد و وقتی بگذراند،بلکه مجموعهای است فنی از اجزاء مختلف که تشکل آنها عضوی واحد را به وجود میآورد و اگر چنانچه نویسنده فصلهای نمایشنامه را از نظر دراماتیک یکی از اول و دیگری را در آخر میگذارد."