چکیده:
جمعیت ایران طی چند دهه گذشته. رشد شتابانی داشته استء به طوری که در طول
کمتر از دو دهه به طور باور نکردنی جمعیّت ایران بیش از دی برابر شد. انفجار جمعیت در ایران
همراه با مسائلی همچون افزایش سریع شهرهاء افزایش فقر؛ مشکل مسکن و مهاجرت بی رویه
روستاییان به شهرها بوده است.
یکی از پیامدهای اصلی رشد جمعیت: مهاجرت روستاییان به شهرها و سکونت در
حاشیه شهرها در نهایت حاشیه نشینی و زاغه نشینی است و راه اصلی مقابله با رشد بی رویه
جمعیت اجرای برنامه های تنظیم خانواده می باشد.
هدف اصلی این مقاله بررسی رابطه بین حاشیه نشین و تنظیم خانواده است و از آنجا
که بعد از سرشماری سال ۱۳۹۵ و مشافده رشد ۳/۹٩ درصد جمعیت توسط مسئولین,
برنامه های تنظیم خانواده به اجرا درآمد ولی این مساله در روستاها و مناطق حاشیه نشین که
تفکر سنتی در مورد بارور», داشتند (هنوز هم در بعضشی مناطق مشاهده می شود) به سختی
قابل پذیرش بود. بنابراین هنوز شاهد باروری بالا در میان حاشبه نشینان هستیم که دلایل اصلی
این پدیده را می توان در موارد زیر حستجو گرد:
ترجیح جنسی: معمولا فرزند پسر برای خانواده بیشتر قابل قبول است که این مساله
می تواند بر تعداد فرزندان خانواده ها پیفزاید.
می گذارند؛ بنابراین زنان از این مساله به خاطر احترامی که برایشان در پی دارد استقبال
می کنند.
تامین اجتماعی در دوران سالخوردگی نیز یکی دیگر از عوامل اصلی افزایش رشد
مسائل اقتصادی می باشد.
مرگ و میر فرزندان و پایین بودن سطح بهداشت باروری نیز از دیگر دلایل عدم
استفاده از روش های تنظیم خانواده در بین حاشیه نشیتان می باشد.
از دیگر دلایل می توان به رابطه بین تحصیلات و باروری اشاره کرد که معمولا با بالا
رفتن تحصیلات, تعداد فرزندان کاهش می یابدء میزان تحصیلات زنان حاشیه نشین معمولا در
سطح پایین می باشدء همچنین عدم دسترسی به مراکز بهداشتی نیز می تواند از دیگر دلایل
استفاده اندک از روش های جلوگیری از بارداری در میان حاشیه نشینان باشد.
در مجموع, عوامل فوق الذگر باعث می شود اجرای برنامه های تنظیم خانواده در
حاشیه نشینان با استقبال کمی روبرو شود و در نتیجه باروری در سطح بالا قرار گیرد.