خلاصه ماشینی:
"گرچه در دوران اسلامی، اکثر کتابهای علمی که ایرانیان تدوین کردند، به زبان عربی نوشته شده و حتی در دوره ساسانی بیشتر کتب علمی و طبی به زبان سریانی بوده، ولی باز هم تعداد معتنابهی کتاب به زبان فارسی نگاشته شده است و ایران برعکس بسیاری از ممالک دیگر مانند هند و پاکستان دارای یک زبان قوی و کامل ملی است که چنانکه گفته شد قدرت بیان مطالب علمی را دارد.
در عین حال با داشتن این امکانات، یعنی گرایش فطری به دانش پژوهی، ذوق فرهنگی، روح علمی، انگیزههای دینی، زبان و ادبیان غنی، باز شاهد گزارشهایی حاکی از کم رغبتی جامعه ایرانی نسبت به مطالعه و پژوهش هستیم تا جایی که رهبر انقلاب، از این وضعیت احساس خطر کرده و میفرمایند: «برخی از استادان دانشگاه و اهل علم صرفا از معلومات و محفوظات خود استفاده میکنند و ادامه این روند، افراد فاضل، فهیم و صاحب معلومات را به سبب عدم ارتباط دائمی با جریان کتاب و معلومات، به تدریج به عناصر منجمد شده و فاقد تأثیر لازم در ارتقاء سطح علمی جامعه تبدیل میکند»."