چکیده:
پس از گذشت اندک زمانی از اختراع عکاسی در اروپا و آمریکا،ایران به عنوان اولین کشور خاورمیانه از آن بهرهمند شد.با گذشت بیش از 150 سال از این ماجرا،تاریخ شاهد آثار بینظیر عکاسان ایرانی بوده که با تمام وجود،عمر خود را برای رشد و اعتلای این هنر صرف کردهاند.یکی از این چهرههای ماندگار،مرد سالخوردهای است که هشتاد سالگی عمرش را تجربه میکند و همچنان شاتر دوربینش باز و بسته میشود،تا باز هم تصاویری از نگاه او بر صفحات تاریخ نقش ببندد.استاد علی اصغر ژوله(بیچاره)،که خود جزیی از تاریخ عکاسی ایرانی به شمار میرود،گنجینهای از انواع دوربینها و متعلقات آنها رادر طی سالهای عمرش جمع کرده و امروزه خانه او به موزهای ارزشمند میماند که روایتگر تاریخ عکاسی ایران است.ایشان همچنان طی سالیان عمرش به عکاسی،فیلمسازی و بازیگری پرداخته و آثاری را ماندگار کرده است.او همچنان به کارش عشق میورزد.اندک فرصتی فراهم شد تا با کلام طنزآمیز و بشار او از عشق دیرینهاش بگوییم و بشنویم.
خلاصه ماشینی:
"کار جنون ما به تماشا کشیده است گفتوگو با استاد علی اصغر ژوله محمود عبد الحسینی اشاره: پس از گذشت اندک زمانی از اختراع عکاسی در اروپا و آمریکا،ایران به عنوان اولین کشور خاورمیانه از آن بهرهمند شد.
اولین کسی بودم که عکاسی رنگی سینما را انجام دادم،به برادرم که کارهای رنگی مرا چاپ میکرد،گفتم وسایل را بردار برو خودت کار کن.
اگر کتابی راجع به تاریخ عکاسی ایران بنویسیم،میبینیم که واقعا کار ما خیلی خوب است.
با هم آشنا شدیم،کارهایی را که میخواست چاپ رنگی بکند،یک قطعه کوچک 61 در 12 یا حتی کارت پستال،میگفت اصغر تو در سیاه و سفید رنگ میبینی و این برای من عجیب بود.
«اخلاق کاری»در (به تصویر صفحه مراجعه شود) مرحوم حاجی حالتی از اساتیدی تئاتر ایران،تئاتر جامعه باربد هنر و مخصوصا در عکاسی به نظر شما چگونه تعریف میشود؟ استفاده از آثار دیگران بدون ذکر نام عکاس و پرداخت حقوق آن،به هیچ وجه درست نیست،اشتباهی است بزرگ.
الان با اینکه این همه رشتههای مختلف داریم،از بین 001 نفر از بچههایی که در رشته عکاسی در میخوانند؛ممکن است سه نفر عکاس در بیاید.
حالا قصدم از این مثال این بود که بگویم کار عکاسی هم هفت خوان رستم است و کار هر کسی نیست.
@این آگاهی و شناخت از فن عکاسی چگونه حاصل میشود؟ هنوز که هنوز است مجلات و روزنامههای بزرگ دنیا،چه اروپا و چه امریکا،عکسهای سیاه و سفید استفاده میکنند.
به من گفت«من همه اینها را فقط با یک لنز (به تصویر صفحه مراجعه شود) مرحوم رحیم روشنیان،فیلم یکی بود یکی نبود عکس:محمود عبد الحسینی نرمال گرفتم یادت باشه!برو نگاه کن»."