چکیده:
ترجمه قرآن استاد جلال الدین فارسی به اجمال، مورد نقد و بررسی قرار گرفته است. این ترجمه در سال 1369 ه.ش. انتشار یافته است. ناقد پس از مطالعه نه جزء از قرآن کریم و مروری بر ترجمه آن، یازده اشکال را مطرح میکند و در پایان به نمونهای از تعبیرات تکلّفآمیز و نامانوس که در ترجمه راه یافته، اشاره میکند.
خلاصه ماشینی:
نگاهی به ترجمه قرآن استاد جلال الدین فارسی رضا رضایی ترجمه قرآن به زبانهای گوناگون در ردیف ضروری ترین و مهمترین پژوهشهای قرآنی به شمار میرود؛ چرا که قرآن، پیامی است از سوی خداوند که در قالب الفاظ عربی بر خاتم پیامبران9نازل گردیده است و بر طبق گواهی بسیاری از آیات قرآن، غرض از نزول آن، فراهم آمدن زمینه هدایت برای همه مردم است؛ از هر قوم و نژادی که باشند، در هر زمان و مکانی که زندگی کنند، با هر زبانی که سخن گویند.
» مترجم محترم کلمه «نادیده» را در ترجمه واژه قرآنی «الغیب» آورده است که اگر نگوییم غلط است، بدون تردید ترجمه دقیقی نسیت، زیرا حقایق غیبی عبارتند از چیزهایی که قوای حسّی آدمی از درک آن ناتوان است.
از جمله در آیه 34 سوره بقره، عبارت قرآنی « إِنِّي أَعْلَمُ غَيْبَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ » این گونه ترجمه شده است: «من نهانی (غیب) آسمانها و زمین را میدانم».
6. آیه مبارکه « وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ »(بقره/207)، چنین ترجمه شده است: « واز آدمیان کسی هست که خویشتن در طلب خشنودی خدا بفروشد...
ممکن است مترجم محترم بفرماید: در ترجمه هم همان معنای کنایی اراده شده است که مسلّم همین طور است، ولی اگر دقّت کنیم در زبان فارسی برای بیان این مقصود، بیشتر تعبیر جانبازی در راه خدا و جان باختن در راه حق به کار میرود.
» اگر نگوییم که مترجم محترم در ترجمه این بخش از آیه به خطا رفته، بدون تردید ترجمه ای نارسا و از دقّت به دور است وابهام آن، از ترجمه آقای فارسی بیشتر است.