خلاصه ماشینی:
"کاریزما ایزابل و ایزابل کارگردان:پگاه طبسینژاد براساس داستان«وقتی زنان مردان را دوست دارند»اثر روساریو فره دراماتورژ:نسیم احمدپور بازیگران:عاطفه تهرانی،ناز شادمان موسیقی:ماکان اشکواری (به تصویر صفحه مراجعه شود) عکس:علی تبریزی گفتوگوی فرشته حبیبی و اصغر دشتی با پگاه طبسینژاد و نسیم احمدپور تعریف و تعبیر مشخصی از نمایش تجربی نداریم و قرار هم نیست که داشته باشیم.
شاید بهتر است از روند تبدیل این متن به نمایش (به تصویر صفحه مراجعه شود) عکسها:عباس کوثری شروع کنیم.
این یعنی میتوانی زبان را حذف کنی و با زبان بدن اتفاقی را روی صحنه به وجود بیاوری که از یک جایی به بعد دیگر مخاطب از جستوجوی قصه صرف نظر کند و با تو همراه شود.
اتفاقا برخلاف حرف شما ما از پیچیدگیهای قصه خیلی استفاده کردهایم مثلا داستان با یک مونولوگ از یکی از ایزابلها شروع میشود و بعد به روایت سوم شخص میرسد و بعد وجه دیگر این زن(ایزابل دوم)شروع به حرف زدن میکند و بعد دوباره سوم شخص،بعد یک روایت دو تایی از ایزابلها و در نهایت میرسد به همان ایزابل اول.
ف. ح:به نظر من قصه اصولا یک امکان است، حالا چرا اصلا قصه را حذف کنیم؟آیا این جایگزینی که میدهیم آنقدر ناب هست که خلا قصه یا عادت به قصه را پر کند؟ آن آلترناتیو نمایشی،آیا تصویر است؟در کار شما که حدود یک ساعت است گاهی تصاویر تکراری میبینیم که هیچ کمکی به پازل ذهنیمان نمیکند.
در فاصلهء اجرای پایاننامه با تمرین برای اجرای صحنه سفری به فرانسه داشتم و نمایشهای زیادی از این دست دیدم و احساس کردم کارم یک چیزی کم دارد و آن موسیقی است."