چکیده:
ای ارتباطی را تدوین میکنند،این تجزیه و تحلیل،دو مسألهء گستردهء تحقیقاتی را بررسی میکنند:اول آژانس همکاری بینالمللی ژاپن چگونه از ابزارهای ارتباطی درطرحهای کمکهای توسعه خارجی خود استفاده میکند؟و بهطور اخص اینکه از چه نوع فناوریهای ارتباطی استفاده میشود و آنها در چارچوب فرآیند توسعه چه جایگاهی دارند؟ دوم،به تجزیه و تحلیل این موضوع میپردازد که آژانس همکاری بینالمللی ژاپن چگونه از طریق گفتمان خود«توسعه را بیان میکند»؟این نگرش بر نقدهای اخیر از صنعت توسعه،بهعنوان وسیلهء مشروعیتبخشی به مداخلات از طریق ساختارهای ویژه فرآیند«کمک کردن» استوار است.در این مورد گفتمان آژانس همکاری بینالمللی ژاپن را از حیث فرضیات تدوینشده دربارهء مسائل توسعه،استفادهکنندگان مناسب،و امکانات برای تغییر اجتماعی که از طریق فناوریهای ارتباطی فراهم شده،بررسی میکنم.
خلاصه ماشینی:
"من در مطالعه،کار آژانس همکاری بینالمللی ژاپن( JICA )را بهعنوان سازمان دوجانبهء اصلی که کمک بلاعوض و کمکهای فنی به کشورهای در حالتوسعه اختصاص میدهد،بررسی و بر نگرش آن به ارتباطات توسعه از طریق کمکهای عمرانی خارجی( ODA )تمرکز میکنم.
با استفاده از مفاهیم در حال ظهور این رشته(ویلکینز و مودی 1002)که شرح میدهند نهادها توسعه چگونه با استفاده از گفتمان توسعه استراتژیهای ارتباطی را تدوین میکنند،این تجزیه و تحلیل،دو مسألهء گستردهء تحقیقاتی را بررسی میکنند:اول آژانس همکاری بینالمللی ژاپن چگونه از ابزارهای ارتباطی درطرحهای کمکهای توسعه خارجی خود استفاده میکند؟و بهطور اخص اینکه از چه نوع فناوریهای ارتباطی استفاده میشود و آنها در چارچوب فرآیند توسعه چه جایگاهی دارند؟ دوم،به تجزیه و تحلیل این موضوع میپردازد که آژانس همکاری بینالمللی ژاپن چگونه از طریق گفتمان خود«توسعه را بیان میکند»؟این نگرش بر نقدهای اخیر از صنعت توسعه،بهعنوان وسیلهء مشروعیتبخشی به مداخلات از طریق ساختارهای ویژه فرآیند«کمک کردن» استوار است.
آیا به فناوریهای ابزارهای ارتباطی بهعنوان مکمل توسعه اقتصادی یا سیاسی نگریسته میشود؟آیا رسانهها به عنوان وسایلی که تأثیری مستقیم بر مخاطبان دارند به حساب میآیند، یا بهعنوان کمککنندگان به شرایط اجتماعی؟لازم است بحث فلسفیتر تئوریهای اصلی مربوط به گفتمان توسعه«آژانس همکاری بینالمللی ژاپن»،براساس درک رویه آژانس استوار باشد.
در یک مورد، در بحث مربوط به ایجاد سیستم ارتباطات ماهوارهای در لائوس آمده است که ژاپن فقط در صورتی از ایجاد این طرح حمایت میکند که امکان«ارتباطات دوربرد بینالمللی برای ملتها،[و]توسعه اقتصادی با ترویج سرمایهگذاری خارجی از طریق اصلاح زیرساختهای ارتباطی بینالکمللی»فراهم شده باشد(آژانس 1: a 5991)."