خلاصه ماشینی:
"در واکنش به این امر،گروههای تودهگرای اسلامی شکل گرفته است که مدعی تشکیل دولتی با ظاهر دولت سکولار اما با تفاوتهای ماهوی بسیار زیاد با آن هستند،تا بدان وسیله بتوانند ارزشها و باورهای خاصی از اسلام را بر بقیه جامعه تحمیل کنند.
ادعای این مقاله این است که اگر اسلام و نظم سیاسی دمکراتیک با هم سازگار باشند،آنگاه بررسی آثار این سه اندیشمند نشان میدهد که چگونه صور خاص دمکراسی اسلامی ضرورتا سکولار هستند.
edu) مدافعان اندیشه اسلامی جدید،نه تنها قرائتی "اسلامی"از دمکراسی به دست میدهند و باورهای اسلامی را طوری تفسیر میکنند که توجیهکننده تکثرگرایی،رقابت یا حکومت دموکراتیک باشد،بلکه این اصل را پیشنهاد میکنند که مؤثرترین روش برای حفاظت از دمکراسی سیاسی این است که نقش دولت و نهادهای دولتی فقط حفاظت از آزادی دینی در جامعه باشد،نه اینکه خود تحمیلکننده ایدئولوژی با یک باور خاص دینی باشد.
edu) در این مقاله با رجوع به روند اصلاح دینی در مسیحیت و همچنین نسبت دین و دولت در ادیان مسیحیت و یهودیت،به بررسی این مقوله در آرای عبد الکریم سروش و قرائت اسلامی آن پرداخته شده است.
com) در این مقاله بر اهمیت همکاری میان حکومتهای اسلامی و سازمانهای بین المللی برای بررسی موضوع نژادپرستی و واکنش مسلمانان در برابر آن تأکید شده است.
دولت قزاقستان خود را دولتی دمکرات و سکولار اعلام کرد،در عین حال احیای گذشته تاریخی و دینی نیز برای احراز هویت قزاقها مورد توجه قرار گرفت که اسلام نقشی اساسی در این احراز هویت دارد."