چکیده:
پس از شکلگیری حکومت اسلامی در مدینه گروههای متعددی در برابر پیامبر(ص)صفآرایی نمودند که از جلوههای بارز آن قوم یهود ساکن در مدینه و حوالی مدینه بودند. تعامل پیامبر(ص)به یهودیان و سیاستهای ایشان در مقابل حرکات و سکنات این قوم لجوج و گستاخ از جهات بسیار قابل تأمل است.این پژوهش برآن است تا ضمن تبیین دشمنیها و کینهورزیهای یهودیان نسبت به رسول الله(ص)،دین و امت وی،خطمشی و عملکردهای حضرت را برای حل این معضل و تهدید درونی حکومت مدینه مورد کاوش قرار دهد.
خلاصه ماشینی:
"سیاست پیامبر(ص)تا زمان مخالفت علنی یهود بررفق و مدارا استوار بود و به آنان به دیده هم پیمان مینگریست؛اما پس از نقض عهدنامه توسط یهودیان واکنش رسول الله(ص)اقداماتی سیاسی-امنیتی بود که در جهت حفظ و صیانت از دین مبین اسلام و حفظ امنیت اجتماع مدینه صورت میپذیرفت.
33 سیرهنویسان گروهی از سرکردگان یهود را برشمردهاند که با پیش کشیدن سؤالات پیچیدهء مذهبی43در پی آن بودند که شخصیت وارسته رسول الله(ص)را در میان عامه تنزل بخشند؛53 اما این نقشه نه تنها تأثیری در صفوف فشرده مسلمانان ننهاد،بلکه سبب آشکاری مقام علمی پیامبر برهمگان گشت که نتیجه آن گرایش برخی از یهودیان به دین مبین اسلام بود.
به هنگام غزوه احزاب نیز هنگامی که پیامبر تمام نیروهایش را پشت خندق در برابر مشرکان بسیج کرده بود،یهودیان(بنی قریظه)با ایجاد اخلال و بینظمی در شهر و جنگهای ایذایی مسلمانان مدینه را مرعوب ساختند؛به طوری که رسول الله(ص)مجبور شد در آن شرایط حساس پانصد سرباز را برای حفظ امنیت شهر به مدینه گسیل دارد!74 موارد فوق،از مهمترین اقدامات خصمانه یهود برضد پیامبر(ص)و دین اسلام بود که پرده از اهداف خبیث و مقاصد ویرانگر آنان برمیدارد و فتنهگری ایشان را در برافروختن آتش جنگ برعلیه مسلمانان آشکار میسازد.
همگام شدن زبانی و عملی یهودیان با منافقان داخلی و دشمنان خارجی مهمترین مسئلهای بود که پیامبر(ص)را به این اندیشه واداشت که محیط مدینه را به طول کل از این عنصر فاسد پاک نماید؛چرا که فتنهانگیزی و مراودهء آنها با دشمنان،به قصد براندازی اسلام و حکومت اسلامی بود که رسول الله(ص)سالهای سال برای نیل به آن زحمت کشیده بود."