چکیده:
امروزه برنامهریزی استراتژیک فناوری اطلاعات یکی از عوامل اساسی یکپارچگی کسب و کار و فناوری اطلاعات و حصول مزیت رقابتی میباشد.با وجود اهمیت این موضوع،باز هم شاهد گزارش شکستهای متعدد شرکتها در این حوزه هستیم.یکی از دلایل نرخ بالای شکست برنامهریزی استراتژیک در سازمانها،توجه بیش از حد به یک عامل و عدم توجه کامل به سایر عوامل سازمانی میباشد.در این راستا،ارزیابی آمادگی سازمان برای همراستایی استراتژیک باید به عنوان نقطه اولیه و شروع فعالیت طرحهای جامع فناوری اطلاعات مورد توجه قرار گیرد.در این تحقیق نسبت به ارایه مدلی مفهومی برای سنجش میزان آمادگی سازمان جهت برقراری این همراستایی اقدام میکنیم.در این راستا مدلها و چارچوبهای مختلف همراستایی مورد ارزیابی قرار گرفته و بعد از بررسی همهجانبه،مدل لوفتمن به عنوان مدل مبنایی جهت سنجش آمادگی سازمان برای همراستایی استراتژیک تعیین گردید.در ادامه با مطالعه تطبیقی سایر چارچوبها و مدلهای همراستایی،مدل پیشنهادی بهبود داده شده و در نهایت برای کاربرد در سازمانهای داخلی بومیسازی شده است.
خلاصه ماشینی:
")[9-37]؛ میزان کاربرد:شهرت مدل یا ابزار ارایه شده و میزان کاربرد آن در سطح سازمانها و نهادهای مختلف[9]؛ سادگی:قابلیت درک و فهم ابزار یا مدل ارایه شده که کاربرد آن را در سطح سازمان و حوزههای مختلف تسهیل مینماید[9]؛ انعطافپذیری:قابلیت انعطافپذیری یا ماژولار بودن و امکان تغییر یا بکارگیری بخش یا کل آن متناسب با ماهیت و شرایط واحدهای مختلف یا سازمانهای گوناگون[9]؛ ارایه راهبرد اجرایی:ارایه استراتژی،راهبردها و اقدامات عملیاتی برای استفاده از ابزار یا مدل ارایه شده جهت ایجاد همراستایی استراتژیک[9-37]؛ با توجه به معیارهای فوق،مدلها و چارچوبهای معروف ارایه شده در حوزه همراستایی استراتژیک فناوری اطلاعات و کسب و کار را میتوان در قالب نگاره(2) ارزیابی نمود[1].
برخی از این موارد به قرار زیر میباشند: مدل لوفتمن برای سازمانهایی طراحی شده که در جوامعی با بافتهای متفاوت اجتماعی،اقتصادی،سیاسی،فرهنگی و تکنولوژیکی به فعالیت میپردازد؛ ادبیات موضوعی مورد استفاده برای مدل لوفتمن برای مدیران فناوری اطلاعات و کسب و کار داخلی نامانوس میباشد؛ برخی عوامل ارایه شده در مدل لوفتمن برای تست در سازمانها و مؤسسات داخلی بصورت مستقیم قابل سنجش نبوده و نیاز به کمی نمودن و شکستن آنها به اجزاء ریزتر احساس میشود؛و مدل لوفتمن در سال 2001 ارایه شده و نظر به اینکه بعد از آن مقالات و پروژههای تحقیقاتی مختلفی در حوزه همراستایی ارائه گردیده،مدل مذکور نیاز به بازنگری و بهبود دارد.
نتیجهگیری با توجه به اینکه اجرای برنامههای راهبردی فناوری اطلاعات در سطح سازمانها نیازمند آمادگی و بلوغ همهجانبه مجموعه در ابعاد مختلف است،با بررسی ادبیات موضوع،عوامل مؤثر بر آمادگی سازمان جهت همراستایی استراتژیک فناوری اطلاعات و کسب و کار استخراج گردید و در قالب مدل 52 عامل در شش محور ارتباطات،شاخصها،نحوه اداره امور،مشارکت،فناوری و منابع انسانی پیکربندی شدند."