چکیده:
در این مقاله، پس از تأکید بر ضرورت گفتوگو و تفاهم جوامع مذهبی،
مراحل سهگانه نیل به تفاهم میان ادیان طرح شده است که عبارتاند از: 1. تمایل
صادقانه به شناخت دیدگاههای سایر ادیان؛ 2. احترام متقابل و پرهیز از امور
تنشزا که مانع همزیستی مسالمتآمیز میشوند و 3. سازماندهی و مشارکت در انواع
گفتوگوی میان ادیان. در پایان به پارهای از مبانی عملی این گفتوگو اشاره شده است.
خلاصه ماشینی:
"هم اینک تفاهم بین ادیان به این نقطه رسیده است که از سویی، هرکس در درون قلب خود تنها خود را بر صراط مستقیم میداند و از سوی دیگر، برای حفظ نوعی همزیستی مسالمتآمیز، چنین ادعا میکند که آنچه مورد اعتقاد دیگران است، اهمیت ماهوی چندانی ندارد.
وقتی «معروف» برای همه یکسان و مشابه است، پس چه چیز مانع اتحاد ما و کار دستهجمعی برای یک نظم جهانی درستتر، که از هرگونه بیعدالتی اجتماعی، اقتصادی و سیاسی مبرا باشد، میشود؟ چنین گفتوگویی در نیل به تفاهم میان ادیان مؤثرتر از مباحثات کاملا نظری است و موجب میشود دینی که تا کنون عموما در موضع دفاعی بوده، سرشار از امنیت و پویایی شود.
بیتردید اهداف یادشده اهدافی معقول و پسندیدهاند، که البته دستیابی به آنها چندان هم ساده نیست؛ اما نکته این جاست که پذیرش این اهداف لزوما منوط به قبول کثرتگرایی دینی نیست؛ میتوان در حوزه مباحث نظری در باب دینشناسی، با کثرتگرایی مخالفت ورزید و در همان حال، بر پایه پارهای اصول اعتقادی، اخلاقی و حقوقی، حقوق سایر جوامع مذهبی را به رسمیت شناخت و در صحنه روابط عملی، در جهت همزیستی مسالمتآمیز و..."