خلاصه ماشینی:
"در سال 1699 م اعتماد الدوله،صدر اعظم ایران،نامهای را از سوی شاه سلطان حسین تنظیم کرد و برای پادشاه فرانسه فرستاد و به دنبال آن دولت فرانسه در ژوئیهء 1703 هیئتی را برای پیگیری روابط بازرگانی دو کشور روانهء ایران کرد که سبب شد قراردادی 31 مادهای در 16 سپتامبر 1708/اول رجب 1120 امضا شود.
در این دوران هیئت نظامی فرانسه در ارتش ایران حضور فعالی داشت و در سال 1306 ش که دولت ایران کاپیتولاسیون را لغو کرد،دولت فرانسه نخستین کشور اروپایی بود که اقدام دولت ایران را به رسمیت شناخت.
در همین دههء نخست بود که دولت ایران برای محدود کردن نقش انگلیس با انعقاد عهدنامهء مودت با فرانسه در 30 ژوئن 192 و انتخاب فرانسه به عنوان نخستین کشور خارجی برای امضای یک قرارداد فرهنگی رسمی،اقدامات دامنهداری را در جهت گسترش روابط با فرانسه آغاز کرد (شکیب مهر،ص 125).
در جنگ جهانی دوم پس از اشغال فرانسه به دست آلمان و تشکیل دولت ویشی،دولت ایران یکی از نخستین کشورهایی بود که این دولت و همچنین حکومت موقت جمهوری فرانسه به ریاست ژنرال دوگل*را به رسمیت شناخت.
باوجوداین، در جریان اوجگیری انقلاب اسلامی،فرانسه با پیروی از موج به راه افتاده،از حکومت شاه فاصله گرفت و با استقرار امام خمینی در نوافل لوشاتو(40 کیلومتری پاریس)برگی دیگر از روابط دو کشور ورق خورد تا جایی که در جریان برگزاری کنفرانس گوادلوپ در 15 دی 1357/5 ژانویهء 1979 با حضور کارتر،ژیسکاردستن،هلموت اشمیت و جیمز کالاهان،ژیسکاردستن مصرانه خواهان تسلیم شاه و خروج وی از ایران بود(همان،ص 438)."