خلاصه ماشینی:
"پارکر با توجه به مضمون رسالهها به این نتیجه رسیدهبود که،به رغم مشخصات جغرافیایی مصری که در متن دیده میشود،اصل نسخه بایستی منشأ بابلیداشته باشد و احتمال میدهد که در اوایل روزگار تسلط ایرانیان برمصر،یعنی اواخر سدۀ ششم ق م،به مصر برده شده است.
در آغاز بخش سالمماندۀ متن ماههای بابلی و مصری با یکدیگر به این شرح تطبیق داده شدهاند: {Sنیسان ما قمری چویاک است#ایار ماه قمری تیبی است و غیرهS} این واقعیت که سال مصری در تمام فصلها گردان بوده و سال بابلی همیشه در حوالیاعتدال بهاری آغاز میشود امکان تعیین تاریخ تألیف متن را فراهم میسازد.
با آنکه هنوز فرصت وفراغت لازم برای مطالعۀ دقیق متن-که لازمهاش ترجمۀ آن به فارسی و در صورت امکان تطبیق بااصل آرامی آن است-زیاد دست نداده از تورق و مرور آن آشکار است که این دو رساله نشانهگذاریشده با«الف»و«ب»از دیدگاه تاریخ علم در ایران باستان حائز اهمیت است.
آنچه احتمال انتساب این متن را به مؤلفی ایرانی یا دقیقتر بگوییم،زرتشتی،مطرح میسازد مفهومنجومی است که فقط و فقط در میان ایرانیان باستان و روحانیت زرتشتی آن زمان وجود و رواج داشتهاست:مفهوم ماه تاریک و ستارگان تاریک.
اما از سوی دیگر اگر با دقت در این تصاویر و متن رسالۀ«ب»مطالعه شود،این احتمال قوت بگیرد که در اینجا مراد همان مهر و ماه تاریک منظور ایرانیان باستاناست آنگاه شاید ارزش داشته باشد که در تحقیق این نکته که این رساله احتمالا از زمان هخامنشیانبه جا مانده است وقت و عمر صرف کرد."